Në librin e ri kapitulli për epokën bashkëkohore zëvendësohet nga zhvillimet në Donbas dhe Marrëveshjen e Minskut dhe përfundon me "operacionin special ushtarak".Autorët mbështesin tezën se "është ideja fikse e perëndimit që të destabilizojë gjendjen në Rusi" dhe krijojnë një zinxhir ngjarjesh që duhet të justifikojnë invazionin rus në Ukrainë - dhe fillojnë që nga shkatërrimi i Jugosllavisë, ku "skenari i shkatërrimit të Rusisë është përpunuar nga NATO në shembullin e Jugosllavisë", përmes ngjarjeve në Gjeorgji, ku "regjimi proamerikan i Mihail Sakashvilit sulmoi Osetinë Jugore, që prej shekujsh është në miqësi me Rusinë dhe është e lidhur nga historia e përbashkët, vazhdohet me shkatërrimin e monumenteve sovjetikë ne Europën lindore, "ringjalljen e nacionalsocializmit" në vendet baltike dhe në fund krijimin e "neonazizmit ukrainas". Këtu bëhet fjalë, sipas autorëve "për dhunë të pamëshirshme kommbëtare, gjuhësore, kulturore të një pakice agresive kundër shumicës". Libri i historisë kërkon të shpërndajë mesazhin se qëllimi i Europës dhe SHBA "nuk është një Ukrainë e fortë, por një Rusi e dobët", dhe se "junta aktuale ukrainase" erdhi në pushtet përmes kryengritjes së armatosur në vitin 2014. Autorët i referohen dëshirës së Ukrainës të anëtarësohet në NATO, kjo sipas tyre ishte pika e fundit drejt "operacionit special ushtarak" dhe kalojnë në patos patriotik. "Ky do të ishte edhe fundi i civilizimit, dhe nuk duhet të lejohet." Në libër autorët përmendin si qëllim të "operacionit special ushtarak" "mbrojtjen e Donbasit dhe sigurimin proaktiv të sigurisë së Rusisë". Libri nuk përmban një gjuhë shkencore me fakte të qarta dhe realitete historike por i drejtohet me një stil gjuhësor të caktuar emocioneve dhe ndjenjave. Gjithnjë e më shumë në libër në vend të shprehjeve "rusët" dhe "Rusia" gjen "ne", "Vendi ynë". Autorët nuk paraqesin fakte, por më shumë bëjnë thirrje. "Ju jeni të rritur gjimnazistë". "Mos lejoni t'iu ikin shanset!" "Rusia është sot vend i mundësive."