Në fund të luftës së ftohtë, fuqia e tretë bërthamore, më e madhe në botë, nuk ishte as britania, as franca e as kina. Ishte Ukraina. Kolapsi i Bashkimit Sovjetik bëri që ukraina tashmë e pavarur, të trashëgonte 5 mijë armë bërthamore që Moska i kishte vendosur në territorin e saj. Në tunelet e saj nëntokësore, kishte raketa me rreze të gjatë veprimi që mund të mbanin deri në 10 bomba tërmo-bërthamore, secila më e fortë se ajo që u lëshua në Hiroshima. Vetëm Rusia dhe SHBA kishin më shumë armë bërthamore se Ukraina. Shkatërrimi i këtij arsenali u përshëndet shpesh si një triumf i kontrollit të armatimeve. Diplomatët dhe aktivistët e paqes, e quajtën Ukrainën një model. Por, historia tregon se denuklearizimi ka qenë kaotik. Ekspertë ukrainas dhe amerikanë ngritën pikëpyetje mbi mencurinë e carmatimit bërthamor. Armët vdekjeprurëse, argumentuan disa, ishin të vetmet mjete që mund të zbrapsin një agresion rus. Sot, Ukraina, nuk e ka aspak të lehtë të prodhojë apo blejë materiale për të ndërtuar një bombë bërthamore. E ndërkohë që trupat ruse kanë rrethuar vendin duke ndezur sirenat e alarmit për një luftë të mundshme, ka nga ata që pendimin e shfaqin zëshëm. “Ne hoqëm dorë nga gjithë ai kapacitet, kot fare”, thotë Andri Zahorodniuk, ish ministër i mbrojtjes në Ukrainë.