Në fund të vitit 1999, ndërsa Boris Yelstin me shumë probleme shëndetësore po kërkonte një pasardhës nga radhët e shërbimeve të sigurisë, në Rusi po qarkullonte një batutë e hidhur. “Pse komunistët janë më të mirë se KGB-ja? Sepse komunistët do t’ju qortojnë, ndërsa KGB-ja do t’ju varë në litar”. Atë vit, Vladimir Putin, një agjent i KGB-së që tani drejton agjencinë pasardhëse të saj, Shërbimin Federal të Sigurisë, u emërua kryeministër. Menjëherë pas emërimit, ai dyshohet se u tha ish-kolegëve të tij të FSB-së se misioni për të depërtuar në nivelin më të lartë të qeverisë është përmbushur. Kjo duhet të kishte ndezur këmbanat e alarmit, sepse Putin e kishte admiruar prej kohësh Yuri Andropov, ish-shefin e KGB-së, që drejtoi për 2 vite me dorë të hekurt Bashkimin Sovjetik. Pas kaosit ekonomik dhe politik të viteve 1990, njerëzit kërkuan stabilitet dhe për ta arritur këtë, ishin të gatshëm ta rikthenin KGB-në në nivelet më të larta të qeverisjes. Kjo i dha Putinit, që u zgjodh president në vitin 2000, hapësirën që i nevojitej për të vendosur autoritet në stilin e Andropov mbi të gjitha aspektet e sistemit rus, përfshirë industritë strategjike si nafta dhe gazi. Por si arritën trashëgimtarët e organizatave të tilla, që kishin ushtruar një terror të madh gjatë sundimit të Stalinit në vitet 1930-1940 të siguronin pushtetin?