Çelja e sezonit turistik vjen me një risk të shtuar për pushuesit, të cilët do të frekuentojnë bregdetin shqiptar në këtë sezon veror. Tipologjitë e plazheve nga jugu në veri të Shqipërisë janë të ndryshme e megjithatë kanë një të përbashkët, mungesën e rojeve bregdetare. Fillimi i këtij sezoni erdhi me ndryshime të mëdha në plazhet shqiptare, të cilat kryesisht prekën biznesin e vogël, duke i privuar nga lejet përkatëse apo edhe duke dyfishuar taksën e përdorimit të hapësirës. Megjithëse taksa është rritur, e për pasojë edhe të ardhurat e mbledhura nga plazhet, duket se këto të ardhura nuk po shkojnë për të siguruar jetën e qytetarëve në plazhe. Edhe pse ekziston një ligj i posaçëm që prej vitit 2002, për emërimin në detyrë të rojeve të plazhit në çdo kullë vrojtimi në bregdet, implementimi i këtij ligji në praktikë, duket se ka ngelur në harresë. Në “Gjirin e Lalzit” në Durrës, sidomos gjatë fundjavës, janë të shumtë turistët që zgjedhin këtë bregdet për të pushuar e megjithatë kullat e vrojtimit vijojnë të ngelen bosh. Sezonin e kaluar turistik, edhe pse numri i turistëve ishte i ulët për shkak të koronavirusit, u shënuan plot 20 humbje jetësh në det, ndërkohë që sivjet ende në fillim të sezonit veror, plazhi i Velipojës u njoh me një rast humbjeje jete. Shifra këto të cilat rrisin edhe më shumë emergjencën e pajisjes të plazheve me shpëtimtarët e ujit. Në buxhetin e Ministrisë së Mbrojtjes ka një zë të veçantë, i cili i dedikohet pikërisht rojeve bregdetare, sipas ligjit, e megjithatë personeli në këtë aspekt, jo vetëm në plazhet publike por edhe ato private, mungon.