Qielli mbi Alaskë u ndriçua në fillim të vitit në të gjelbër e të kuqërremtë. Kështu natyra ndezi fishekzjarret e saj me ndihmën e Diellit dhe fushës magnetike të atmosferës së Tokës. Në Anchorage të Alaskës dritat polare ndriçuan çatitë e shtëpive dhe pemët përreth. Dritat polare krijohen kur grimcat diellore të ngarkuara me energji prekin atmosferën e Tokës. Këto grimca tërhiqen nga fusha magnetike e atmosferës në Tokë dhe nga kontakti me molekulat e gazit ato ndizen duke krijuar ndriçuar. Dritat polare shfaqen kryesisht në zonën e rrethit magnetik të poleve, në të ashtuquajturën unaza Aurora. Vendet ku ato mund të shihen më së shumti janë Norvegjia, Islanda, Suedia, Finlanda dhe Alaska. Por aurora borealis po shihet gjithnjë e më shpesh edhe në angli dhe gjermani. Ngjyrat e dritave polare varen nga lloji i gazrave në atmosferë që ato takojnë. Jeshila është ngjyra më e përhapur që krijohet nga molekulat e oksigjenit në lartësinë mbi 100km. Ndërsa drita e kuqe krijohet nga molekulat e oksigjenit në lartësinë 300km. E kaltra dhe ngjyra vjollcë krijohen prej molekulave të hidrogjenit. Edhe në Siberi viti i ri u prit me drita shumëngjyrëshe polare. Shfaqja e dritave polare ka krijuar shumë mite në kulturën nordike. Ndërsa vikingët i adhuronin ato duke i konsideruar si një shenjë të zotave të tyre, popuj të tjerë nordikë frikësoheshin. Si rrjedhojë ata krijonin mite duke hamëndësuar se prej dritave polare vjen një rrezik dhe në shenjë mbrojtjeje bëheshin supersticiozë.