Për një javë të tërë, raketa kineze Long March 5B tërhoqi vëmendjen e botës ndërsa agjencitë hapësinore dhe ekspertët gjurmuan nga afër trajektoren e saj, duke spekuluar se ku mbetjet do të binin në kthimin e pakontrolluar të saj në tokë. Në Kinë, sidoqoftë, administrata hapësinore e vendit qëndroi e heshtur për ditë të tëra në mesin e kritikave se lejimi i një rakete kaq të madhe të kthehej në rënie të lirë në tokë, ishte papërgjegjshmëri dhe një rrezik i mundshëm sigurie për shumë vende. Më në fund, të dielën, pekini theu heshtjen dhe konfirmoi se mbetjet e raketës kishin rënë në oqeanin indian, afër maldiveve, pasi pjesa më e madhe ishin djegur në atmosferë. Për shumëkënd, që kishte ndjekur kthimin e raketës, lajmi ishte një clirim i madh. Në kinë, e gjithë kjo nuk shihej vetëm si një dëshmi e sofistikimit të dizajnit të raketës, por u përdor nga media shtetërore edhe për të argumentuar se vëmendja globale ishte thjeshtë një përpjekje e perëndimit për të diskredituar programin hapëisnor të kinës dhe për të cënuar progresin e saj. “Hipoerbolizmat dhe dashakeqësia e tyre shkuan kot”, shkruante Global Times, një gazetë e kontrolluar nga shteti, duke akuzuar shkencëtarët amerikanë dhe NASA-n se kishte vepruar në kundërshtim me ndërgjegjen e tyre dhe se ishin anti-intelektualë. “Këta njerëz janë xhelozë për progresin e shpejtë të kinës në teknologjinë hapëisnore”, shkruante gazeta, “Disa prej tyre edhe kanë provuar të ndërhyjnë dhe pengojnë lancimet e ardhshme të kinës për ndërtimin e stacionit të saj hapëisnor”. Ndërsa pekini ka akuzuar vendet perëndimore dhe median se ka përdorur standarte të dyfishta për kinën, zyrtarët kinezë po ashtu kanë reaguar rregullisht ndaj cdo kritike duke e cilësuar përpjekje për të dëmtuar kinën.