Qyteza e vogël verore Isabela de Sagua, njihet ndryshe si “Venecia e Kubës” por dhe ajo si zona të tjera përpiqet të mbijetojë ndaj vështirësive ekonomike dhe largimit të rinjve. "Cikoni Kate dëmtoi shumë shtëpi të drunjta që rrinin të ngritura mbi ujë," thotë një prej 3,000 banorëve te mbetur që nuk pranojnë të largohen nga qyteti. Duke treguar nga hunjtë e dalë nga deti, Amado Arce thotë e ka punuar në industrinë e mjaltit dhe ka jetuar prej kohesh në shtëpitë e drunjta mbi ujë. Qyteti ishte ndertuar i tille prej viteve 1850. Ai është një prej banorëve krenarë që refuzojnë të largohen nga vendi megjithë ofertën e qeverisë për t’u zhvendosur në Isabela Nueva, 11 kilometra më thellë në tokën e ishullit. Qyteti mban ende strukturat e dëmtuara dhe zyrat postare të dëmtuara nga cikloni shkatërrimtar i vitit 1985. "Shtëpitë bëheshin në dy kate, në fillim prej druri dhe më pas visheshin me tulla," kujton Arce. Në shekullin e 20-të qyteza u kthye në një port të frekuentuar ku barkat me sheqer, mjaltë e alkool niseshin drejt eksportit. Për njëfarë kohe aty nuk kishte as rrugë teksa banorët lëviznin me kanoe dhe punonin me profesionet e tyre në bregdet. "Porti u mbyll për shumë gjëra, pas rënies së Bashkimit Sovjetik vendi nisi të braktisej, pasi 80% e tregtisë së Kubës varej prej saj”, kujton banori.