Emigracioni nuk është një fenomen i ri për popullsinë shqiptare, përkundrazi, është një koncept i njohur dhe i vazhdueshëm për shoqërinë tonë. Lëvizja e popullatës është një dukuri që ka impakt të madh, si në popullsinë nga ku fillon origjina e kesaj lëvizjeje; ashtu dhe në popullatën pritëse. Janë tre momente kulmore të eksodeve të shqiptarëve . Në mars 1991, pas rënies së diktaturës dhe zgjedhjeve të para demokratike, më shumë se 24,000 shqiptarë u ulën në brigjet e Italisë në vetëm pak ditë. Falimentimi i firmave piramidale dhe trazirat civile në vend bënë që midis dhjetorit 1996 dhe prillit 1997, rreth 30,000 migrantë të zbarkonin në Itali dhe 40,000 të tjerë në Greqi. Momenti i tretë është ai i cili konsiderohet nga ekspertët si rrjedha e padushme. Janë pikërisht vitet 1998-1999 momenti i luftës së kosovës, i cili bëri që shqiptarët e kosovës të përfitonin azil në vendet e Bashkimit Europian. Duke mos pasur një mjet identifikimi, ishin rreth 100 000 shqiptarë të Shqipërisë që u paraqitën si të Kosovës për të përfituar azil.