Kryeministri shqiptar Edi Rama zhvilloi një intervistë për Berliner Zeitung, ku komentoi procesin e ngadaltë të anëtarësimit të Shqipërisë në BE, marrëveshjen e migracionit me Italinë dhe pikëpamjen e tij për Brics. Shqipëria është në fokusin e publikut gjerman. Vendi i vogël i Evropës Juglindore ka rënë dakord për një marrëveshje migracioni me Italinë . Dy qendra pritëse janë hapur së fundmi në Shqipëri për emigrantët që fillimisht donin të kalonin Mesdheun për në vendin e BE-së, Itali. Autoritetet italiane po marrin përsipër operacionin, organizimin dhe logjistikën, ndërsa Shqipëria vë në dispozicion territorin e saj për këtë qëllim. Ndoshta modeli mund të jetë gjithashtu një opsion për qeverinë federale? Edhe Shqipëria dëshiron të anëtarësohet në BE. Anëtari i NATO-s ka më shumë se 20 vjet që punon për anëtarësimin në BE. Por procesi i pranimit po ecën ngadalë – edhe për shkak të akuzave për korrupsion dhe reformave të vazhdueshme gjyqësore. Kryeministër Rama, vendi juaj ka më shumë se 20 vjet në bisedime për anëtarësimin në BE. Ju keni dorëzuar kërkesën tuaj për anëtarësim në vitin 2009 dhe zyrtarisht jeni bërë kandidat për anëtarësim dhjetë vjet më parë. Cila është perspektiva juaj për t’u bashkuar? Nëse shikojmë themelet e procesit të zgjerimit evropian, shohim se vendet që u pranuan për herë të parë në BE pas përfundimit të komunizmit kishin një avantazh të konsiderueshëm ndaj Shqipërisë. Krahasuar me ne, Polonia, Republika Çeke, Sllovakia dhe shtetet e tjera të zgjerimit të parë drejt lindjes së BE-së kishin një histori të gjatë institucionesh politike, traditash shtetërore-politike ose një themel akademik-intelektual. Në të kundërt, Shqipëria ishte për një kohë të gjatë periferia e jashtme e Perandorisë Osmane, më pas një lodër e fuqive të mëdha evropiane dhe më vonë ndoqi një formë të komunizmit më të ashpër. Shqipëria Socialiste ndoqi një politikë të modeluar sipas Stalinit, Shqipëria qëndroi në anën e Pekinit në konfliktin Sovjeto-Kinez dhe në vitin 1968 Shqipëria u largua nga Pakti i Varshavës. Ne ishim plotësisht të izoluar, një “Koreja e Veriut e Evropës”. Dhe kjo zgjati deri në vitin 1990. Prandaj vendi ynë nuk kishte një bazë të krahasueshme me vendet e tjera evropiane. Për shembull, universiteti i parë në Shqipëri u themelua në kohën e komunizmit, opera e parë shqiptare u shkrua në komunizëm – pati shumë “të para” për Shqipërinë gjatë epokës së Perdes së Hekurt. Por ishte një eksperiment shtetëror që nuk njihte as lirinë, as demokracinë dhe as integrimin. Prandaj, për ne është një detyrë ndër-gjeneratash të vazhdojmë këtë rrugë evropiane. Nga një këndvështrim historik, ne jemi aktualisht në një fazë të vogël, paqësore të së kaluarës së përgjithshme brutale të vendit tonë.