Forcat e armatosura shënojnë këtë 4 dhjetor 108 vjetorin e krijimit të tyre. Dhe përgjatë më shumë se një shekull, ushtria ka pasur një histori plot drama e suksese, dhimbje e gëzim, ulje e ngritje. Një histori që ndërthuret e bëhet njësh me historinë e Shqipërisë e shqiptarëve. Por Forcat e Armatosura vlerësohen nga shqiptaret si institucioni më i besueshëm e i respektuar, edhe pse ende ka shumë për të bërë. Prej vitesh, e madje që prej anëtarësimit në NATO, forcat e armatosura të Shqipërisë janë një forcë më moderne, më profesionale, me ushtarakë që arsimohen e stërviten njësoj si kolegët e tyre të NATO. Më 4 Dhjetor 1912, vetëm 6 ditë pas Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë u krijua Ushtria Kombëtare. Në këtë periudhë Forcat e Armatosura arritën të organizohen në: Forcat Vullnetare, Rezerviste, Xhandarmëria dhe Forcat Aktive. Ushtria në total arriti deri në 12.000 vetë e organizuar në 14 batalione me 400 - 500 vetë. Më 29 Korrik 1913 Konferenca e Ambasadorëve në Londër e Fuqive të Mëdha e njohën shtetin e pavarur shqiptar, si një “Principatë Sovrane” nën mbikëqyrjen e Fuqive të Mëdha dhe drejtimin e një princi të huaj. Nga vitet 1950 - 1968, Shqipëria ishte anëtare e Traktatit të Varshavës, dhe si rrjedhojë ushtria shqiptare u pajis me armatim dhe teknikë nga Bashkimi Sovjetik. Kjo periudhë shënoi fillimet e stërvitjeve të mëdha, si ajo e vitit 1950. Në vitet ‘90, me ndryshimin e sistemit politik edhe ushtria u bë pjesë e këtyre ndryshimeve. Reforma në FA filloi me vendosjen e kontrollit civil në to, heqjen e simboleve komuniste nga uniformat ushtarake dhe zëvendësimin e tyre me simbolet kombëtare, vendosjen e gradave dhe depolitizimin e departizimin. Në gusht 2002, Shqipëria dërgoi misionin e parë në Afganistan, misioni ISAF, 23 veta nga regjimenti komando, ndërsa në vitin 2003, Shqipëria dërgoi misionin e saj të parë në Irak, një kompani komando.