Kur centristi veteran Francois Bayrou (Bajro), kryeministri i ri i Francës, ishte ministër i arsimit në vitet 1990, plani i tij për të rritur subvencionet për shkollat private çoi në protesta mbarëkombëtare. Ai shpejt u dorëzua dhe qëndroi në këtë post edhe për katër vjet të tjera. Tre dekada më vonë ai përballet me një forcë të ndryshme në formën e një parlamenti të thyer dhe të përçarë, ku një nga detyrat e tij më emergjente si kryeministri i katërt i Presidentit Emmanuel Macron në një vit, do të jetë miratimi i një buxheti për vitin 2025. Së pari ai duhet të emërojë një qeveri e cila, si ajo e paraardhësit të tij Michel Barnier, do të ketë mbështetjen e pakicës në parlament dhe do të jetë e ndjeshme ndaj sulmeve nga kundërshtarët e ekstremit të djathtë dhe të majtë. Përmbysja e Barnier dhe kabinetit të tij, hera e parë që parlamenti francez votoi për të rrëzuar një qeveri që nga viti 1962, dukej se mahniti edhe ata që qëndronin pas lëvizjes. Për momentin, ka mbështetje ndërpartiake për legjislacionin e urgjencës për të siguruar që financimi i qeverisë të vazhdojë, por më pas do të fillojë puna e vështirë për një buxhet për vitin e ardhshëm. "Vështirësitë mbeten të njëjta si në kohën e Michel Barnier," i tha Reuters, Arno Benedetti, një profesor në universitetin e Sorbonës. "Të paktën, një mocion mosbesimi nuk duket i mundshëm në një afat shumë të shkurtër".