Lehtësimi i Sadik Selimoviçit për mbijetesën në masakrat e Srebrenicës 30 vjet më parë nuk zgjati shumë.Kur zbuloi se babai dhe tre vëllezërit e tij nuk kishin qenë aq me fat, jeta e tij mori "të vetmen kthesë të mundshme", t'i gjente ata. Tri dekada më vonë, 62-vjeçari, i cili u bë hetues në Institutin Boshnjak për Personat e Zhdukur, nuk mund ta fshehë dhimbjen e tij që eshtrat e rreth 1,000 viktimave nuk janë gjetur ende.Më shumë se 8,000 burra dhe djem myslimanë u vranë brenda pak ditësh në korrik 1995, pasi forcat serbe të Bosnjës pushtuan Srebrenicën, e cila supozohej të ishte një "zonë e mbrojtur" e OKB-së e mbikëqyrur nga paqeruajtësit holandezë."Gjatë tre viteve të fundit, kemi kontrolluar 62 vende" duke shpresuar të zbulojmë varre masivepor nuk kemi gjetur asnjë trup të vetëm", thotë Selimoviç për AFP-në."Ata që e dinë ku janë varret, nuk duan të thonë", shton ai.Selimoviç e kalon kohën duke kërkuar dëshmitarë mes serbëve që jetojnë në dhe përreth Srebrenicës, shpesh fqinjët e tij, shokët e shkollës ose ata me të cilët ka punuar para luftës në fabrikën e baterive të Potoçarit, tani një qendër përkujtimore e gjenocidit."Si mund të jetojnë me atë që dinë?" thotë ai.