Kur pandemia ishte në fillesat e saj vitin e kaluar, Angela Merkel veproi shpejt. Me testime masive e masa urgjente, Gjermania arriti të shmangte skenarë apokaliptikë si ai I Italisë, dhe të kthehej në një histori suksesi të menaxhimit të hovit epidemik, duke e dëshmuar kështu edhe një herë vërtetësinë e reputacionit global të një shteti të njohur për efikasitetin e vet. Berlini mbante presidencën e Këshillit të BE-së, dhe në krye të Komisionit Europian kishte aleaten e vet, ish ministren gjermane të mbrojtjes, Ursula Von der Leyen. Kur erdhi fjala tek sigurimi I vaksinave, Merkel, insistoi qe BE-ja të fokusohej tek garantimi I dozave si një bllok I tëre në vend që Gjermania dhe shtetet e tjera anëtare të përpiqeshin ta bënin një gjë të tillë individualisht. Por reagimi I Brukselit ka qenë e ngadaltë e I pllakosur nga vonesa, e këtu, nuk vonoi që gishti I fajit të drejtohej edhe nga ajo që u konsiderua si ideatorja e përgjigjes së calë në këtë situatë krize, kur sytë e popujve janë drejtuar nga liderët e tyre për zgjidhje e cdo gabim, qoftë ai edhe më I vogli, amplifikohet. Cfarë ka lidhje ka kjo megjithatë, me një pjesë të errët të shkuarës së kancelares në regjimin komunist, të cilat ajo vetë është përpjekur t`i harrojë…