Në botën e krimeve dhe pengmarrjeve, ndonjëherë ndodhin gjëra që sfidojnë logjikën. E paimagjinueshmja është Sindroma e Stokholmit, një fenomen i rrallë, por tronditës, ku viktimat e dhunës dhe pengmarrjes fillojnë të ndjejnë simpati, madje edhe dashuri, për pengmarrësit e tyre. Ishte gushti i vitit 1973. Një grabitës bankash sulmoi një bankë në qendër të Stokholmit, Suedi. Ai mbajti katër pengje për gjashtë ditë, i armatosur dhe i rrezikshëm. Por gjatë këtyre ditëve ndodhi diçka e pabesueshme: pengjet jo vetëm që refuzuan të dëshmonin kundër tij, por njëra prej tyre filloi të mbronte publikisht agresorin. Psikologët mbetën të tronditur. Media e quajti fenomenin “Sindroma e Stokholmit”. Në thelb, ishte një mekanizëm mbijetese, një mënyrë psikologjike për të përballuar frikën dhe stresin ekstrem, duke krijuar lidhje emocionale me agresorin. Që atëherë, ky fenomen është vene re në shumë raste nga pengmarrjet kriminale, te situatat e dhunës në familje, e deri te sekte apo organizata manipuluese. Rasti më domethënës është ai i aktores amerikane Patty Hearst. Vajza e një manjati televiziv u rrëmbye nga një grup ekstremist i majtë. Pas 7 muajsh, së bashku me ta u shfaq duke grabitur një bankë. Ajo iu bashkua aktivitetit të tyre kriminal. Natascha Kampusch ishte vetëm 10 vjece kur u rrëmbye më 2 mars 1998 nga Wolfgang Prikolpi. Ajo u mbajt 8 vite e mbyllur në shtëpi deri në moshën 18 vjecare. Kampusch u dhunua dhe abuzua nga rrëmbyesi i saj. Pasi arriti të largohej, ajo shfaqi empati ndaj rrëmbyesit. Colleen Stan është rasti më i studiuar i sindromës së Stokholmit. Ajo u rrëmbye kur ishte 20 vjece nga çifti Cameron and Janice Hooker. U kthye në skllave seksuale, madje qëndronte 23 orë në ditë në një kuti poshtë shtratit deri në momentin që nënshkroi një kontratë skllavërie të përjetshme në 1978. Stan më pas mori pjesë në jetën familjare të familjes, kishte disa mundësi të largohej dhe nuk u largua. Ajo nuk pranoi të bëhej gruaja e dytë e Cameron dhe gjeti mundësinë të largohej në vitin 1984.