Në strategjinë kundër kultivimit të kanabizimit pranohet se mungesa e bashkëpunimit efektiv ndërmjet strukturave vendore të policisë, prokurorisë nga njëra anë dhe institucioneve të tjera shtetërore si shërbimi pyjor, strukturat e bujqësisë, strukturat arsimore, shërbimet inteligjente dhe pushteti vendor nga ana tjetër ka sjellë vështirësi në kontrollin e territorit. Ndonëse në njërin prej këtyre dokumenteve strategjike të përpiluar si një piketë që duhej të ndiqej për të minimizuar fenomenin ishte edhe dhënia e tokave shtetërore me qira, mbjellja e drogës në pyje dhe në toka pa pronar është aktuale. Me disa zona që u panë si harta të mbjelljes së drogës zyrtarisht nga 2017-ta deri në 2020-ën u propozua krijimi i lehtësirave fiskale dhe falja e detyrimeve të prapambetura nga taksat mbi tokën për banorët e zonave në risk. Dhe ndërsa sipërfaqja që mbillet me bimë arash dhe pemëtari në vendin tonë u llogarit gati në 500 hektarë. 20 mijë hektarë tokë të tjera u konsideruan si potenciale për t’u shfrytëzuar në këtë aktivitet të paligjshëm.