Zemra e tij kishte ndaluar, ekipet e emergjencës kishin ndaluar operacionet e tyre dhe ambulanca ajrore ishte kthyer pas tashmë. Por pas 30 minutash në dukje i vdekur, një burrë 78-vjeçar u zgjua papritur në ambulancë, duke kërkuar vajzat e tij. Kjo ndodhi në Tarquinia, në provincën e Viterbos në Itali, dhe sipas mjekëve, është një rast shumë i rrallë i të ashtuquajturës "sindroma e Lazarusit". Burri, tani i shtruar në spital në gjendje të qëndrueshme, kishte pësuar dy atake në zemër dhe dy arreste kardiake. Ngjarja u regjistrua mbrëmjen e 18 korrikut në lagjen Marina Velca, në bregdetin e Viterbos. Burri, me origjinë libiane, u sëmur rëndë ndërsa ndodhej në shtëpinë e tij. Shërbimet e urgjencës mjekësore mbërritën shpejt duke bërë përpjekje të gjata për ringjalljen e tij. Pas dy arresteve kardiake dhe mbi gjysmë ore përpjekjesh për ringjallje, mjekët e shpallën të vdekur. Trupi mbeti në ambulancë duke pritur mbërritjen e makinës së varrimit, ndërsa ambulanca ajrore Pegaso, u kthye mbrapsht. Pastaj, ndodhi e papritura: burri hapi sytë dhe u ngrit, duke kërkuar vajzat e tij. Ekipet e urgjencës rifilluan menjëherë kontrollet e tyre dhe e transferuan atë në spital. Ai tani është i vetëdijshëm dhe në gjendje të qëndrueshme. E ashtuquajtura "Sindroma e Lazarusit", ose kthimi spontan i qarkullimit të gjakut, është një fenomen jashtëzakonisht i rrallë mjekësor në të cilin një pacient rifiton funksionet jetësore pas ndërprerjes së përpjekjeve për ringjallje. Emri rrjedh nga episodi biblik në të cilin Lazarusi kthehet në jetë katër ditë pas vdekjes. Rastet e para të dokumentuara datojnë që nga vitet 1980, dhe që atëherë, vetëm një numër i vogël episodesh të ngjashme janë regjistruar në të gjithë botën. Sipas ekspertëve, këto nuk janë mrekulli, por dinamika fiziologjike komplekse, që ende po studiohen në mjekësinë e urgjencës. Sipas të dhënave, ka afërsisht 65 raste të dokumentuara të sindromës së Lazarusit në të gjithë botën. Në shumicën e tyre, rikthimi i qarkullimit ndodh brenda 10 minutave. Përafërsisht një e treta e pacientëve mbijetojnë me rezultate neurologjike të favorshme, ndërsa të tjerët përjetojnë dëmtime të trurit ose vdekje të mëvonshme. Rasti i Tarquinias, për shkak të kohëzgjatjes së mungesës së shenjave jetësore, 30 minuta, përbën një përjashtim nga mesatarja e vërejtur deri më tani.