“Nuk mendoj se Zoti kishte ndërmend që njerëzit në fund të të 20-ave të jetonin me prindërit e tyre», thotë Hanya Aljamal ndërsa rri në ballkonin e apartamentit të vogël ku jeton me nënën, babanë dhe pesë vëllezërit e motrat e saj të rritur - sepse është i vetmi vend ku mund të gjejë paqe dhe qetësi. Dy vjet më parë, Hanya 28-vjeçare punonte si mësuese anglishteje dhe jetonte në një apartament më vete. Ajo po aplikonte në kolegje në SHBA për të bërë një master në zhvillim ndërkombëtar dhe në rrugën e duhur për të marrë një bursë për ta paguar atë. Gjërat po shkonin mirë - por jeta është ndryshe tani. Si shumica e ditëve, e diela fillon me një kafe në ballkon, ndërsa Hanya shikon fqinjin e saj, një burrë rreth të 70-ave, duke u kujdesur me kujdes për vazot me barëra, fidanë dhe bimë në kopshtin e tij, pikërisht përballë një ndërtese të shembur. "Thjesht duket si forma më e pastër e rezistencës", thotë Hanya. "Në mes të gjithë këtij tmerri dhe pasigurie, ai ende gjen kohë për të kultivuar diçka - dhe ka diçka absolutisht të bukur në lidhje me këtë." Hanya jeton në Deir al-Balah, një qytet në mes të Gazës, një shtrirje toke prej 25 miljesh në cepin juglindor të Detit Mesdhe që ka qenë zonë lufte që nga tetori i vitit 2023. Ajo ka regjistruar një ditar audio të cilin e ka ndarë me BBC-në për një dokumentar radiofonik rreth jetës atje. Shkolla ku ajo jepte mësim u detyrua të mbyllej kur filloi lufta. Hanya është bërë një mësuese pa nxënës dhe pa shkollë, dhe ndjenja e saj për atë që ishte po i shpëton nga duart."Është shumë e vështirë të gjesh një qëllim në këtë kohë, të gjesh një lloj ngushëllimi ose kuptimi ndërsa e gjithë bota jote shembet." Jeta për të e banorët e tjerë tashmë është shkatërruar, ndërsa ata jetojnë çdo ditë mes frikës pasi mund të mos zgjohen më të nesërmen