Nga fundi I 2019-tës, kur shpallej fitorja e Vetëvendosjes në zgjedhjet parlamentare, qe thuajse e pamundur të mos hiqeshin paralele mes procesit shembullor të votimit e numërimit në Kosovë, dhe kalvarit zgjedhor që ka pllakosur Shqipërinë në vitet e demokracisë. Si zor të kalonte pa u vënë re disiplina e zgjedhësve kosovarë, incidentet e pakta, fakti që gjithcka nisi e u mbyll brenda ditës. Dhe te djelen, Kosova e dëshmoi se ajo e para dy viteve nuk ishte aspak rastësi. Ishte pjekuri demokratike, ndërgjegjshmëri për votën, ngadhnjim I vullnetit popullor, dhe ne kero zgjedhje te parakohshme të 14 shkurtit, shteti I ri I dha sërish “leksione” vëllait të vet të madh. Sepse ajo cfarë ndodhi në Kosovë, për Shqipërinë është një skenar I kthyer thuajse në utopi; ku është parë e dëgjuar këtu që fituesi I zgjedhjeve të qartësohet kaq shpejt dhe humbësi të pranojë disfatën pa e kaluar nëpër zvarritje disa mujorëshe, në mos shumë vjecareshe! Lëvizja Vetëvendosje fitoi me një rezultat të thelle ndaj rivalëve, duke e shtyrë në vendin e tretë LDK-në që mbante pushtetin. Humbësi I madh Avullah Hoti nuk doli të denonconte parregullsi, vjedhje votash, manipulime. Ai pohoi se zgjedhjet kaluan në një frymë shumë demokratike, se Kosova përfundoi një proces të rregullt që tregon kulturën demorkatike të saj, dhe përmbushjen e standarteve. Madje shtoi se në ditët në vijim do të shqyrtohen rezultatet në mënyrë që t'u hapet rruga krijimit të insitucioneve të ardhshme". Nga ana e këtejme e kufirit mungon një gadishmëri e tillë për të bërë mënjanë përballë fituesit, e mbi të gjitha për të respektuar vullnetin e sovranit, qytetarëve që në kohë të tilla kanë në dorë ate qe eshte arma më e fuqishme demokratike, vota e lirë.