Më shumë se dy muaj më parë Luis Meçja, një fëmijë 14-vjeçarë që ndjek ëndrrën e futbollit, u bë i njohur fatkeqësisht jo për aftësitë dhe sukseset e tij në këtë sport, që nuk mungojnë, por për një ndër ngjarjet më të rënda të vitit të shkuar, për një përleshje me bashkëmoshatar pranë shkollës “Fan Noli”, ku shoku i tij Martin Cani humbi jetën dhe ai vetë e rrezikoi shumë atë, por fatmirësisht duke ja hedhur. Këto ditë të fundit të janarit ai u rikthye pranë gjirit të ekipit, pas një kalvari të gjatë problemesh nga spitalet shqiptare deri tek ato në Itali. Me shëndet mirë jam, ndihem mirë qëjam kthyer në stërvitje, kam shumë dëshirë të ingranohem për tëgjetur formën që kisha, por ndihem shumë i lodhur, nuk kam oreks, nuk haj dot bukë, jam shumë i lodhur. Pas ekzaminimeve dhe ndihmëss së parë të marrë në spitlin e Traumës, Luisi u nis drejt Italisë për një kontroll të dytë sigurues. SHkuam në Itali për vizita, dotkorët më thanë që ishte prekur brinja dhe nuk më lejohet të përplasem, por do të më duhet të shkoj vazhdimisht një herë një muaj, apo një muaj e gjysmë, për tre vite për vizita atje. Po si e gjeti skuadrën dhe shokët e tjerë të ekipit Luisi pas një periudhe të rëndë fizike dhe psikologjike. Çunat janë të mërzitur, sepse nuk kemi një lojtarë, një vlla tonin, Martinin. Nuk është simë parë, kemi patur shumë harmoni mes nesh, ishim të gëzuar, por tani sikur ka ndryshuar shumë cdo gjë. Ai ka qenë humori i ekipit. Duket se për Luisin dita sot është bosh, pa Martinin! Dilnim xhiro, vinim në stërvitje, në lagje, gjatë gjithë kohës me atë rrija. tek e fundit kishim shumë kohë që ishim shok. Megjithatë dëshira e tij dhe ëndrra për t'u bërë futbollist i ka dhënë një shtysë për të tejkaluar dhimbjen, atë të mungesës së shokut të tij më të ngushtë dhe të rikuperimit të plotë fizik.