“Kohë në Pentagram” është shfaqja që fton publikun këtë të shtunë në një mbrëmje gala në nder të regjisorit Nikolin Gurakuqi në 70-vjetorin e lindjes. Mjeshtri i Madh rikthehet në Teatrin e Operas dhe Baletit, aty ku është lidhur shpirtërisht që në fëmijëri kur këtë skenë ia prezantoi i ati, regjisori Luigj Gurakuqi dhe ku më pas ndoqi të njëjtin rrugëtim artistik. Teatri i Operas është esenca e jetës për Nikolin Gurakuqin, që me modestinë që e karakterizon, e cilëson këtë mbrëmje një festë mes kolegëve dhe artdashësve. Nikolin Gurakuqi, regjisor – Kjo është një festë e institucionit, këtu festohen sukseset e institucionit, edhe kolegëve i kam thënë ‘mblidhuni për të festuar si teatër, këtë herë sebepi jam unë, nesër do të jetë dikush tjetër’. Gurakuqi i dha jetë mbi 80 produksioneve operistike, duke sjellë në skenën shqiptare vizion bashkëkohor dhe ndjeshmëri të thellë dramatike. Dritan Lumshi, dirigjent - Nikolini nuk është vetëm një regjisor, por është një personazh. Duke qenë vetë këngëtar, ai ka ndërtuar personazhet, i ka prekur personazhet, si nëpërmjet kantos, po ashtu edhe nëpërmjet anës regjisoriale të tij, duke skalitur çdo tip, çdo karakter. Vepra të mëdha si “Tosca”, “Carmen”, “Aida”, “Otello”, “Një ballo me maska”, “Goca e Kaçanikut” mbajnë firmën e tij regjisoriale, por cila është e preferuara e tij? Nikolin Gurakuqi, regjisor - Kur janë shumë vepra, e ke të vështirë të zgjedhësh, por do të veçoja operën ‘Aida’ dhe ‘Turandot’ dhe një tjetër vepër me një personazh, që është opera ‘Zëri njerëzor’, që e kam vënë në skenë me Edit Mihalin. Pas 5 dekadave krijimtari, nuk ka ndër mend të ndalet, dhe zbulon dëshirën për të sjellë një tjetër vepër, që e lë surprizë për publikun. Nikolin Gurakuqi, regjisor - Ia kam vënë syrin, por mbetet për t’u parë. Nën drejtimin muzikor të maestro Edmond Doko dhe Dritan Lumshi, publiku do të udhëtojë përmes kryeveprave të repertorit botëror si Verdi, Puccini, Bizet e Rossini.