Njerez qe vdesin dhe heronj të vendosur në qëndresë. Një marrëzi e madhe e natyrës derisa sëmundjes i është gjetur ilaçi. Nga Italo Calvino, Manzzoni, Albert Kamy, Romen Rolan apo Xhovani Bokaco. Psikoza që rëndojnë njerëzinë, teoritë apo dhe simbolikat që shkrimtarët kanë vendosur t’i përdorin për të paralajmëruar murtaja të tjera. Po perse letërsia është vazhdimisht e tërhequr nga këto tema? Po ne letërsine shqipe si përfaqësohet kjo temë?