Sali Vranishti, kujtimet e tij historike, i hodhi në letër shumë vonë, madje në një moment kur frynin erëra të reja, me iluzione dhe slogane të reja. Sepse për shkak të traditës familjare, modestisë dhe formimit kulturor, për të në fillim nuk ishte fjala, por veprimi, shembulli, modeli.