ditë më parë në media u publikua lajmi i tentativës për rrëmbim të një vajze 6-vjeçare pranë pallatit ku banonte. Bëhet fjalë për vajzën e mitur të detektives private Shkenda Lili. Ngjarja fatmirësisht u shmang në kohë falë ndërhyrjes së menjëhershme dhe vigjilencës së prindërve. Ky rast ka rikthyer në vëmendje një temë që shpesh mbetet në hije: siguria e fëmijëve në hapësirat publike dhe kërcënimet gjithnjë e më të sofistikuara që i rrethojnë ata. Rasti vjen në një kontekst kur prindërit shqiptarë janë gjithnjë e më të ekspozuar ndaj sfidave që sjell rritja e fëmijëve në një realitet ku teknologjia, mungesa e kontrollit institucional dhe kriminaliteti përplasen në mënyrë të rrezikshme. Ky nuk ishte rasti i parë që dëgjojmë për tentativa rrëmbimi apo zhdukje të fëmijëve në Shqipëri. Në të kaluarën janë raportuar raste të ngjashme, disa me përfundime tragjike, të tjera të mbuluara nga heshtja ose harresa institucionale. Vetëm 8 muaj më parë, një grua e moshuar tentoi të rrëmbejë një fëmijë të vogël në një market në Tiranë. Ndërsa raportimet në media mund të duken sporadike, shifrat reale dhe mungesa e transparencës në trajtimin e këtyre rasteve ngrejnë pikëpyetje të thella mbi funksionimin e sistemit të mbrojtjes së të miturve.Shumë familje nuk raportojnë raste të dyshimta nga frika, stigma ose mosbesimi ndaj institucioneve. A jemi si shoqëri duke bërë sa duhet për sigurinë e më të vegjëlve tanë? A kemi ndërtuar një sistem që i mbron ata kur ndodhin kërcënime të tilla? A janë institucionet, shkollat, mediat dhe vetë prindërit të ndërgjegjshëm për dimensionet e këtij problemi? Kur një fëmijë nuk është i sigurt as në rrugë, as pranë shkollës, as nën sytë e prindërve, ku jemi si shoqëri?