Ndërsa Britania dhe Amerika ishin të përfshira në shkëlqimin dhe diplomacinë e një vizite presidenciale amerikane javën e kaluar, një ngjarje tjetër kaloi pothuajse pa u vënë re në shumicën e kryeqyteteve perëndimore, pavarësisht se mund të ketë një ndikim të thellë në gjeopolitikë. "Marrëveshja Strategjike e Mbrojtjes së Ndërsjellë" u nënshkrua nga Princi i Kurorës Saudite Mohammed bin Salman dhe Kryeministri i Pakistanit Shehbaz Sharif më 17 shtator. E parë si një "NATO Islamike" në krijim, në thelbin e saj është klauzola se "çdo agresion kundër njërit prej vendeve do të konsiderohet një agresion kundër të dyve". Neni 5 i NATO-s thotë të njëjtën gjë dhe është parimi themelor i mbrojtjes kolektive që i lidh anëtarët e aleancës. Nëse një aleat sulmohet, secili anëtar do ta konsiderojë atë një sulm kundër të gjithëve dhe do të ndërmarrë veprime për të ndihmuar. Kjo klauzolë është cituar shpesh që nga fillimi i pushtimit rus të Ukrainës. Pakistani dhe Arabia Saudite kanë një marrëdhënie të gjatë, me Pakistanin e gatshëm të mbrojë vendet e shenjta të Mekës dhe Medinës, ndërsa Irani shiit kërcënonte Mbretërinë. Pakti i ri mes Arabisë Saudite sunite, një vend që konsiderohet zemra e botës islame, me Pakistanin, i vetmi komb bërthamor mysliman, është i destinuar të vendosë një rend të ri. Ministri pakistanez i mbrojtjes tha se ndër të tjera edhe "mbrojtja nga armët bërthamore, do t'i vihet në dispozicion Arabisë Saudite sipas kësaj marrëveshjeje". Pakistani gjithashtu nuk e ka përjashtuar bashkimin e kombeve të tjera islamike me koalicionin. Pakti sidoqoftë, mund të ndryshojë rrjedhën e ngjarjeve në Lindjen e Mesme, pasi 170 kokat bërthamore të Pakistanit i sigurojnë Mbretërisë saudite një mjet parandalues që më vonë mund të zgjerohet për të mbuluar edhe vende të tjera, një lloj NATO-je islamike me potencial për të riformësuar botën.