Lëvizjet demografike brenda vendit shpesh në kërkim të punës apo një jete më të mirë vijojnë të shoqërohen me një nivel të lartë informaliteti, probleme në dokumentacion për të shpërgulurit, mospërfitim të shërbimeve sociale, ndihmës ekonomike në rastin e familjeve me të ardhura të pakta si dhe me integrim të ulët. Në Gjirokastër jetojnë më shumë se 1000 persona që rezultojnë të regjistruar në njësi të tjera administrative. Ata mbeten pjesë e tregut informal të punës dhe një kategori sociale me nevoja të shumta por të padukshme për institucionet. Liljana Shabani është nënë e tre fëmijëve të mitur. Ajo jeton në Gjirokastër prej më shumë prej 15 vjetësh ndërsa gjendjen civile e ka në Cërrik të Elbasanit. Pas braktisjes nga i shoqi ajo detyrohet të udhëtojë shpesh drejt Cërrikut për të rinovuar dokementa bazike. " Për çdo dokument unë duhet të marr rrugën nga Gjirokastra për në Cërrik ngaqë është gjendja civile tek ish bashkëshorti. Këtu në Gjirokastër kam shumë bllokime ndaj dokumentave. Kam, s'kam më duhet të marr rrugën." Fredi ,Teuta dhe fëmijët e tyre jetojnë në Gjirokastër prej 22 vitesh. Edhe për shkak të mungesës së informacionit ata dhe situata e tyre sociale është tërësisht e padukshme për autoritetet. Të dy punojnë në informalitet duke grumbulluar hekurishte që më pas i shesin për të jetuar. Asnjëri prej tyre nuk figuron në sistemin e sigurimeve shoqërore apo shëndetsore. " Ne e kemi pashaportizimin në Korçë dhe tani që të vesh e të vish të paktën i do 200 mijë lekë shpenzime, janë kosto, aq e kemi fuqinë. Edhe sikur ta kem pashaportizimin këtu unë nuk përfitoj asgjë sepse kam një copë makinë e po ke makinë nuk përfiton ndihmë ekonomike. Për të ardhmen mos më pyet fare. Unë jam 44 vjeç, ç'të ardhme. Unë nuk jam i sigurtë për të ardhmen e fëmijëve të mi. Kam 22 vjet që them do iki sot e do iki nesër por nuk është e lehtë se kemi ndërtuar edhe një punë e po të ikim na duket sikur do vdesim fare."