Diku mes malesh, pas shpines së Bulqizës, zgjaton realiteti i dhimbshëm i një ishulli të harruar që prej s’dihet se kur. Qyteti i Krastës, kryeqëndra e Martaneshit, përpiqet të mbijetojë mes kromit e varfërise që ecin së bashku me zymtësine që shoqëron jetën e banorëve të saj. Pa rruge, me një shpresë të harruar për të ardhmen, të izoluar si të ishin të burgosur, ata duken shumë larg të fshehur e braktisur nga pjesa tjetër e botës.