Në kulturën shqiptare, shëndeti mendor vazhdon të shihet me sy paragjykues. Termat si “i çmendur”, “i dobët”, “nuk është burrë” ende përdoren në diskursin e përditshëm, duke e bërë të vështirë për individët që vuajnë nga çrregullime mendore të kërkojnë ndihmë. Shumë prej tyre preferojnë të heshtin, të vuajnë në mënyrë të izoluar, ose më keq, të drejtohen drejt vetëshkatërrimit, pasi ndihen të braktisur nga sistemi dhe nga familja. Aktualisht në Shqipëri, sipas të dhënave nga institucionet vendore, numri i psikologëve dhe psikiatërve për banor është shumë nën mesataren europiane. Investimi në kujdesin mendor është minimal, dhe në shumë raste, vizitat psikologjike private mbeten të vetmet alternativa – por të papërballueshme për një pjesë të madhe të popullsisë.