Në kohën kur Greqia e Turqia më në fund u bindën të uleshin për një raund të ri negociatash, të arritur pas ndërmjetësimesh të mundimshme me shpresat e një kompromisi, Athina zyrtare vazhdoi nga ana e saj të vinte në jetë planet për të forcuar arsenalin e armëve. Marrëveshja me Francën për blerjen e e avionëve luftarakë Rafale 18 ishte hapi kryesor në këtë drejtim, dhe ministria greke e mbrojtjes lëvizi shpejt për të forcuar edhe sektorët e tjerë. Edhe pas ndryshimeve në kabinetin qeveritar në 4 janar, kreu I kësaj ministrie Nikos Panagiotopoulos, nuk lëvizi nga pozicioni. Prioritetet tashmë ishin të qarta: veprime të shpejta për forcimin e Forcave të Armatosura me sisteme të reja armatimi dhe burime njerëzore, përmirësimi I pajisjeve ushtarake ekzistuese dhe blerja e armëve të reja modern. Sot nuk po shihen më as “plagët që iu hapën ushtrisë” gjatë dhjetë viteve krize financiare. Forcat ajrore greke kanë siguruar tashmë Rafalet e fuqishme, F 16-ta të reja dhe pjesë për Mirage 2000-5, ndërsa kanë shfaqur interes të madh për të blerë avionin më të mire luftarak të botës, F-35. Përse ky nxitim? Grekët thonë se janë më të përgatitur se turqit për luftë, si qëndron e vërteta.