Begati, barazi, punësim ishte formula e suksesit të Rexhep Tajip Erdoganit. Partia e liderit më jetëgjatë në pushtet të Turqisë së ditëve tonë, AKP, fitoi zgjedhjet në 2002-shin pas krizës më të rëndë që prej 1970-tës me premtimin t`i japë fund zinxhirit të gjatë të keqmenaxhimit dhe recesioneve të njëpasnjëshme që kishin pllakosur vendin e kishin lodhur turqit. Erdogani, asokohe kryeministër, orkestroi rimëkëmbjen ekonomike dhe një orientim më të qartë diplomatik drejt perëndimit duke e cuar vendin drejt një dekade prosperiteti. Varfëria dhe papunësinë ranë; inflacioni që kishte qenë treshifror mbërriti në 5 përqind, duke e bërë lirën turke shumë më joshëse për vendas e për të huaj. Në 2013-tën gjithashtu, sipas Turkey Data Monitor, pati një boom të investimeve të huaja. Gjithcka në atë moment, dukej se nuk mund të shkonte më mbarë. Por pikërisht atë vit, shpërthyen ato që më vonë do të njiheshin si protestat e parkut Gezi, dhe magjia e qeverisjes së Erdoganit nisi te venitej....