S`ka shumë që Harry Maguire pushtoi titujt e pare te gazetave, vetëm se jo për aftësitë e tij në fushën e blertë. Kapiteni i Manchester United shokoi me deklaratat e denja për një film hollivudian mbi banda misterioze shqiptarësh, të armatosura me shiringa plot drogë, që kishin tentuar të abuzonin me të motrën. Lajmi shkaktoi një furtunë të vërtetë mediatike; kush e kush me pare, nxitoi të rrëfente “fatkeqësinë” e yllit të futbollit britanik, që me heroizëm kishte ndërhyrë për të shpëtuar të motrën nga kthetrat e kriminelëve. Harry, sic u tha, nuk ishte përmbajtur dot veten kur e kishte parë “sesi i ishin rrotulluar asaj sytë” dhe po “përhumbej”. Ai tregoi sesi ishte rrahur për ta mbrojtur, sesi i kishin ngjeshur në një furgon, sesi i kishte pushtuar frika se mos ishte rrëmbim teksa i kishin rrahur me grushta, shkelma e shkopinj. Një ngjarje rrënqethëse, padyshim….po të ishte e vërtetë!! Por, përse gënjeu Maguire?