Në kohën kur bota mbante frymën prej gjasave të një përplasjeje ushtarake mes dy vendeve anëtare të Nato-s, Turqisë dhe Greqisë, që me mbrojtjen kokëfortë të interesave të veta në Mesdhe iu afruan rrezikshëm luftës, një konflikt i armatosur shpërtheu vërtet, vetëm se aspak aty ku pritej. Disa ditë përpara se të nisnin luftimet mes Armenisë dhe Azerbajxhanit, kishte pasur disa fërkime në kufi. Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan doli dhe paralajmëroi armenët pas vrasjes së një ushtari azer, duke i kujtuar se nuk do të toleroheshin provokimet ndaj aleatit të saj. Për pak kohe, pasoi një heshtje që bëri të mendohej se dhe ky incident, si mjaft të tjerë përpara tij, do të mbeteshin në suazën e fërkimeve të shpërthyera e fashitura ndër vite mes dy vendeve që nuk e vënë shpirtin në paqe për Nagorni Karabakun, rajonin azer të kontrolluar nga shumicë etnike armene. Por këtë radhë, nuk ndodhi kështu.