Pavarësisht syve të botës që ndiqnin me shqetësim lëvizjet e tij në terren, Izraeli vazhdoi ta përgatiste me kujdes mësymjen e shumëdiskutuar në qytetin jugor të Gazës, kufitar me Egjiptin, Rafah. Pasi shteti hebre nisi shpagimin e tij ndaj enklavës së qeverisur nga Hamasi në vazhdën e sulmit gjakatar te 7 tetorit, qindra mijëra palestinezë u detyruan të shpërngulen nga veriu i enklavës, me hir apo pahir. Atyre nuk iu lanë shumë mundësi zgjedhje: ushtria izraelite do të sulmonte veriun për të crrënjosur prej andej sic tha, militantët e Hamasit e nën trysninë ndërkombëtare për të kursyer civilët, ua bëri të qartë se që të shpëtonin kokën, do të duhej të linin pas shtëpitë e tyre e gjithcka tjetër njihnin në jetë. E kështu, nisi një eksod i brendshëm drejt jugut të territorit, i përshkruar nga vetë Izraeli si një parajsë e sigurtë për ta, edhe pse sërish e parehatshme dhe e sforcuar.