Tek zhytem në kujtime kuptoj gjithnjë e më tepër se një nevojë e brendshme është gjithmonë aty si një gjenerator që përpiqet të ma ndezë e të ma çojë moralin tepër lart. Është gjithmonë aty kur nevoja e kërkon a nga ku etja për ndërgjegje shpesh më trazohet e ngatërrohet me moralin. Kujtimet nuk kanë zë, por unë dua t'i shndërroj në fjalë. Kujtimet nuk përshfaqen përpara syve, por unë i ndërtoj e pikturoj në objekte. Kujtimet nuk mund të rrjedhin nga njera kujtesë tek tjetra, por unë zgjedh t'i ndaj duke i shpërndarë tek të tjerët në formën e energjisë. – Autori