Ndarja e menjehershme e nje foshnje premature nga nena,ndodh ne nje moment kur asnjeri prej tyre nuk eshte I pergatitur nga ana fiziologjike per kete. Foshnja e sapolindur kalon ne menyre te menjehershme nga nje ambient I ngrohte, I dashur, ne simbioze me nenen e tij, ne nje ambient agresiv dhe terapeutik. Personeli mjekesor ka nje rol te rendesishme ne dhenien e trajtimeve mjekesore te menjehershme per te siguruar mbijetesen e foshnjes se porsalindur dhe cilesine e jetes se tij. Lindja e parakohshme e nje foshnje, nje ngjarje e papritur dhe shpesh burim problematikash per prinderit e tij, mund te ndikoje ne menyre negative ne sjelljen e prinderve karshi femijes se porsalindur. Keta prinder duhet te ndihmohen jo vetem me informacione te qarta, te sakta dhe te vazhdueshme mbi gjendjen shendetesore te foshnjes,por duhet t`u krijohet mundesia e nje kontakti te parakohshem me te. Perfshirja e nenes ne kujdesin e perditshem ndaj foshnjes se saj premature, sakteson rolin e saj si nene ndaj femijes. Infermierja qe asiston ne menyre te vazhdueshme foshnjen,e di shume mire sa I rendesishem eshte kontakti njerezor qe vendos me te, duke I transmetuar mesazhe positive dhe duke minimizuar mesazhet negative te provokuara nga terapia intensive. Ne dyshekun e inkubatorit, foshnja duhet te jete shtrire me shpine, dhe ka mjaft rendesi t`I sigurohet ne menyre te vazhdueshme qendrimi dhe mbeshtetja sikur te jete ne ambientin memesor. Infermieret e specializuara, ne bashkepunim me terapisten e reabilitimit, duhet te kujdesen qe foshnjes t`I sigurohet higjiena e mjaftueshme ne varesi te pozicionit, duke perdorur jasteqe apo peshqire te ndryshem,te cilat adaptojne ambientin e inkubatorit me nevojat e foshnjes.