Georgina Rodriguez ka folur për herë të parë për jetën e saj para se të bëhej e famshme. “Kur isha e vogël isha si një rosë e shëmtuar. Pastaj u ktheva në një mjellmë”, kështu e nis rrëfimin një prej grave më të bukura.

Kur kam lindur, askush nuk do të besonte se më vonë do të bëhesha e bukur. Megjithatë, komplekset janë të padobishme. Ufff me komplekset! Unë e dua veten ashtu siç jam, me përsosmëritë. Askush nuk është perfekt, por ne jemi unikë. Kjo tashmë është një gjë e veçantë në vetvete”, është shprehur e dashura e Ronaldos.

Më tej ajo ka treguar: “Unë jam një vajzë me pak miq, por kur kam një mik, është i vërtetë. E jap veten me gjithë zemër. Që në moshë të vogël mund t’i numëroja miqtë e mi me gishtat e njërës dorë. Gradualisht takova njerëz të mrekullueshëm dhe gishtat e duarve të mia kanë mbaruar… Por po, jo të gjithë kanë besimin tim. Nëse ka kaq shumë njerëz që më kontaktojnë tani? Për shembull, njerëz me të cilët kam pasur kontakt një herë në jetën time dhe kurrë më. Ju njiheni dhe ata rishfaqen sikur të ishin miq të ngushtë.

Por, për fat të mirë, ka njerëz që kanë qenë gjithmonë aty dhe vazhdojnë të sillen në të njëjtën mënyrë. Unë me të vërtetë e dua popullin tim, me gjithë zemrën time; dhe kështu do të jetë përgjithmonë. Unë jam shumë bujare me njerëzit që tregojnë mirësi, përgjegjësi, përkushtim, këmbëngulje. Unë i dua punëtorët, jam e rrethuar nga njerëz të vërtetë”.

Si e mbron veten nga kritikat? 

Unë kam një moto: Çfarëdo që të bësh, do të kritikohesh. Është kaq e thjeshtë, nuk mund t’i kënaqësh të gjithë. Fatkeqësisht, ka shumë zili ndaj Cristiano Ronaldos dhe meje. Zilia është një ndjenjë që e bën qenien njerëzore të kalbet, nuk e lejon të evoluojë; e mbush atë me urrejtje dhe inat. Duket se është më mirë të lindësh e pasur që nga lindja, se të tjerët nuk kanë zgjidhje tjetër, përveçse të pranojnë ndryshimet, nëse ato vijnë tashmë nga një mbiemër, sesa të kenë fatin e mirë të përmirësohen nga e njëjta pikë fillestare, si shumica e popullsisë. Zilia bën shumë dëm, jo ??aq për ata që e marrin sesa për ata që e manifestojnë. Me vjen keq për ta! Mundohem të kuptoj pse po ndodh dhe të mos ndiej asgjë negative ndaj atyre ndjenjave.

A ndihesh e privilegjuar?

Unë jam. Jo për gjërat materiale që zotëroj, por për shëndetin dhe dashurinë e familjes time. Kush e ka atë, është i privilegjuar. Kushdo që ka qetësinë e mendjes, të mos ketë nevojë të luftojë sëmundjen, ose të shohë një anëtar të familjes që vuan, është i privilegjuar. Babai im u sëmur dhe luftoi për tre vjet; është diçka që ndryshon jetën tënde dhe mënyrën se si i sheh gjërat. Të gjitha gjërat e parëndësishme zënë vendin e dytë. Unë gjithmonë kam qenë shumë e pjekur dhe e vetëdijshme për rëndësinë e shëndetit, por pasi diçka e tillë ndodhi, u dërgjegjësova më shumë në këtë drejtim. Kam një situatë të mirë financiare dhe i jam mirënjohëse jetës. Por nuk ka qenë gjithmonë kështu. Jam e vetëdijshme për të dyja ekstremet. Meqenëse i kam jetuar, e vlerësoj atë që kam më shumë se kushdo tjetër. Ashtu si partneri im, i cili gjithashtu jetoi një fëmijëri shumë të përulur, pa asnjë luks.

FOTO GALERI
2/10

Top Channel