Postera të personave të zhdukur varen në dritaret e dyqaneve, kabina telefonike e nëpër shtylla, ndërsa dhjetëra prej banorëve të pallatit që u shkrumbua nga zjarri, në orët e para të së mërkurës në Londër, vazhdojnë të mungojnë në apel.
Sawsan Chocair kërkon e dëshpëruar 6 pjestarë të familjes; nënën, motrën Nadia, bashkëshortin e saj Bassem dhe tre femijët e tyre, 14, 11 dhe 3 vjeçar. Të gjithë ata jetonin në katin e 22-të të kullës.
Natën e tragjedisë, Saësan nuk gjendej në shtëpi dhe kishte ardhur me vrap pasi një shoqe e kishte telefonuar për t’i kërkuar ndihmë. Si shumë të tjerë, i ka kaluar ditët që pasuan ferrin, e shpërngulur në vendstrehime të përkohëshme, pa gjumë, duke printuar e shpërndarë postera ku të mundet.
Edhe pse shprehet e zemëruar për atë që kishte ndodhur, vazhdon të lutet për rikthimin e të dashurve të saj.
“Ndjej një zemërim të madh. Edhe pse po bëj gjithçka mundem, praktikisht nuk mund të bëj asgjë. E shoh atë godinë çdo ditë dhe lutem që ata të jenë mirë. Ndoshta kanë arritur të dalin jashtë dhe janë në spital. Jo vetëm familja ime, por çdo njeri që gjendej atje”, shprehet Sawsan Choucair, banore e kullës.
Mediat britanike dhe banorë të zemëruar, kërkojnë përgjigje për një sërë çështje të pazgjidhura, përfshirë nëse shtresa e përdorur për mbulimin e strukturës metalike të godinës, kishte ndihmuar në përhapjen e flakëve.
Dokumenta të projektit për rinovimin e fundit, të cilit i ishte nënshtruar pallati, nuk i referohen ndonjë lloj barriere kundër zjarrit, që sipas ekspertëve ka qenë absolutisht e nevojshme.
Rreth 600 persona jetonin në godinën me banesa sociale. Bilanci zyrtar i viktimave ka shkuar në 30, por numri i lartë i të zhdukurve sugjeron një rritje dramtike të shifrave. Sipas autoriteteve, kërkimet mund të zgjasin me muaj, e viktimat mund të mos identifikohen kurrë të gjitha.
Top Channel
