“Pesë orë me Parashqevinë”! Rrëfimi emocionues i aktorit që e ka takuar në stacionin e trenit: Ishte shtëpia e saj, të gjithë e thërrisnin “Mama Vivi” 18/12 21:00
Në këtë kohë të vitit, duke u përballur me një botë të trazuar dhe të shkatërruar, shpresat tona nuk mund të pasqyrojnë vetëm dëshirat personale.
Por duhet të fokusohen në zgjidhjen e krizave monumentale që paralizojnë planetin tonë, lufta e pafundme Rusi-Ukrainë, masakra në Lindjen e Mesme dhe rritja e varfërisë dhe pabarazisë brenda dhe jashtë vendit ka tronditur jo pak botën. Sigurisht, të besuarit dhe të shpresuarit mes dëshpërimit që ndjek Kievin, Gazën dhe të mbijetuarit izraelitë të sulmit terrorist të Hamasit mund të duket një thirrje e kotë.
“Më kujtohet një pikturë, faksimili i së cilës zbukuroi shkurtimisht murin e qelisë së burgut të Nelson Mandelës në ishullin Robben. E titulluar “Shpresa” dhe e pikturuar nga Frederick Watts, pamja e parë e saj duket sikur ka të bëjë me “Dëshpërim”, sepse përshkruan një vajzë të re me sy të lidhur duke u përpjekur të luajë. Por, siç më shpjegoi Mandela, nuk kishte asnjë kontradiktë: edhe kur përballesh me ato që duken si situata të pashpresa, ajo çfarë duhet të bësh është të ruash shpresën. Ky ishte shembulli që ai tregoi: Megjithëse 27 vjet burg, u përball me kërcënimin e ekzekutimit dhe shihte miqtë duke u varur, ai kurrë nuk e humbi shpresën se ai dhe vendi i tij një ditë do të ishin të lirë”, ka rrëfyer për The Guardian Gordon Broën, i cili ka ndarë momente nga takimi i ish-presidentit të Afrikës së Jugut Nelson Mandela.
Vizioni pa veprim është thjesht një ëndërr me sy të hapur, dhe veprimi pa vizion është gjëja nga e cila krijohen makthet. Por vizioni i kombinuar me veprimin mund të ndryshojë historinë. Mendoni për fjalimin e paqes të John Kennedy-t në qershor 1963, i cili largoi Amerikën dhe Rusinë nga kriza e raketave Kubane dhe brenda tre muajve kishte frymëzuar traktatin e parë të ndalimit të testeve bërthamore.
Kujtoni gjithashtu, për komunikim e pamundur midis Ronald Reganit dhe Mikhail Gorbaçovit. Por bisedimet e tyre sollën reduktimin më të madh të armëve bërthamore në histori. Gjithashtu të rëndësishme ishin edhe zhvillimet mjedisore në vitet 1980, kur shkencëtarët rusë dhe amerikanë u bënë bashkë dhe më në fund arritën të përparonin të trajtonin vrimën në shtresën e ozonit.
“Aktivizmi mjedisor çoi në marrëveshjen e Parisit për klimën e vitit 2015, një pakt i arritur në një kohë kur proteksionizmi ishte rend i ditës.
Më kujtohet viti 2008 kur, gjatë krizës më të madhe financiare që nga vitet 1930, Kina dhe India u përgatitën të bashkoheshin në një zgjidhje dhe 20 vendet më të pasura, të njohura tani si G20, mbështetën ekonominë botërore me 1 trilion dollarë, paketa më e madhe ndërkombëtare e shpëtimit në histori.
Asnjë nga këto përparime nuk mund të kishte ndodhur nëse udhëheqësit, duke njohur peshën e krizës, nuk ishin të përgatitur të mblidheshin për një kauzë të përbashkët”, shkruan më tej Gordon.
Këto pika kthese më japin arsye për të shpresuar. Ne i dimë kushtet e një marrëveshjeje paqeje në Lindjen e Mesme që do të na jepte një zgjidhje me dy shtete.
Isha i përfshirë në negociata të detajuara në 2008 dhe 2009, kur kryeministri i atëhershëm izraelit Ehud Olmert dhe mbreti i atëhershëm i Arabisë Saudite Abdullah, po shikonin hartat e rivizatuara të vendbanimeve dhe marrëveshjet financiare dhe të sigurisë që do të formësonin një paqe të qëndrueshme.
Tani e gjithë bota, perëndimi, bota arabe dhe blloku Brics, duhet të punojnë së bashku, dhe nëse ata izolojnë dy forcat më të mëdha që qëndrojnë në rrugën e një zgjidhjeje me dy shtete, Hamasin dhe të djathtën ekstreme izraelite.
Gatishmëria e fituar kohët e fundit nga ana e shumicës së shteteve të Lindjes së Mesme për të njohur Izraelin, është më e mira në vitin 2024 që mund të vijë pasi më e keqja është dëshmuar në vitin 2023. Ukraina që tani lëshon vetëm një raketë për çdo katër forca ruse që sulmojnë kundër saj, duhet të ketë burimet për t’i bërë ballë një Rusisë dhe kjo e fundit duhet të heqë dorë nga përpjekja e saj për të nënshtruar një shtet sovran.
Ne e dimë se si të shmangim katastrofën klimatike, por shtetet më të pasura prodhuese të naftës që kanë fituar triliona në fitime të papritura duhet të binden të ndërmarrin hapat e parë për financimin e zbutjes dhe përshtatjes që nevojiten dëshpërimisht në jugun global.
Gjithashtu e dimë se çfarë duhet bërë për t’i dhënë fund varfërisë dhe analfabetizmit dhe për të luftuar sëmundjet, dhe se vendet më të pasura duhet të rriten për të ndarë barrën.
Siç na tha Mandela, e pamundura është e pamundur dhe vetëm nëse bëhemi bashkë mund ta bëjmë të mundur./ The Guardian
Top Channel
