“Më duhet të pranoj që unë kam qenë gjithmonë i braktisur”, ka pohuar Frederik Rreshpja në vitin 1998. Fati i kishte rezervuar shumë dhjetorë në jetën e tij.
Akull dhe dimër në larmishmërinë e stinëve të saj. I burgosur, i ringritur me një tis bohemi e me magjinë për të shndërruar në art në zakonshmen, Rreshpja mbetet një poet i rrallë.
“Ai ka qenë një lirik i mirëfilltë“, tha Bardhyl Londo.
“Shqipëria nuk është fort e dashur me artistët, shumë mendje të bukura kanë ikur prej këtij vendi. Ishte faji I kohës, edhe koha nuk ishte e dashur me të“, tha Sadik Bejko.
Së bashku me të, shkrimtari dhe veçanërisht poeti Fatos Arapi lartësoi lirizmin. Arapi i këndoi shpresës, lirisë, erosit dhe dashurisë
“Edhe nëse ka poezi të tjera ato që do tambajën gjatë është përshkrimi i tij i dashurisë. Prandaj thotë, si të desha pak më shumë“, tha Agim Baci.
Ata të dy kishin një të përbashkët të madhe.
Të dielën në 20.15 në Exclusive.
Top Channel