Përpara se lufta midis Izraelit dhe Hamasit të merrte pothuajse të gjithë vëmendjen e komunitetit ndërkombëtar, pushtimi rus i Ukrainës ishte kriza më urgjente që diplomatët kërkonin të zgjidhnin.

Në Bruksel, kjo javë ishte parashikuar si një moment i madh për Europifikimin e Ukrainës, pasi vendet anëtare të BE-së takohen për samitin e tyre përfundimtar të këshillit të vitit për të marrë dritën jeshile si për më shumë fonde për Kievin dhe, më në fund, për hapjen e negociatave për anëtarësimin e Ukrainës. të bllokut.

E gjithë kjo është vënë në pikëpyetje nga një shtet anëtar: Hungaria.

Kryeministri populist i Hungarisë Viktor Orban ka qenë ‘fëmija problematik’ numër një i Evropës Perëndimore për disa kohë. Edhe para luftës në Ukrainë, Hungaria kishte një formë për të mbajtur “peng” pjesën tjetër të BE-së. Shumica e vendimeve të mëdha të marra nga Brukseli kërkojnë miratim unanim nga të 27 vendet anëtare. Kjo do të thotë se çdo shtet anëtar ka një veton që mund ta përdorë për të bllokuar politikën thelbësore të BE-së, si dërgimi i miliarda eurove në një vend të shkatërruar nga lufta ose lejimi i një vendi në klub.

Teorikisht, kjo veto duhet të përdoret vetëm nëse një shtet anëtar ka një kundërshtim aktual ndaj politikës kryesore të BE-së, por ajo është përdorur gjithnjë e më shumë si një mjet për liderët politikë për të marrë gjërat që duan në fusha të tjera. Në rastin e Orbanit, zakonisht është për të siguruar lirimin e fondeve qendrore të BE-së që po mbahen nga Hungaria nga Brukseli për mospërfilljet e saj të ndryshme – si nënvlerësimi i sundimit të ligjit ose loja e shpejtë dhe e lirë me të drejtat themelore të BE-së për qytetarët LGBT+.

Ky duket të jetë rasti këtë javë, pasi diplomatët dhe zyrtarët e BE-së kaluan pjesën e parë të javës duke negociuar lirimin e miliarda eurove që ishin ngrirë për shkak të shqetësimeve të korrupsionit dhe sundimit të ligjit. Ka të ngjarë që kjo çështje të zgjidhet në një farë mase dhe se BE-ja do të jetë në gjendje ta mbyllë javën me një konferencë shtypi duke festuar mbështetjen e saj të vazhdueshme për Ukrainën dhe rrugën e saj për t’u bashkuar me bllokun.

Por për disa zyrtarë ukrainas dhe perëndimorë që punojnë ngushtë me Kievin, episodi është vetëm pjesa më e fundit e dëshmisë se gjëja që ata kishin më shumë frikë po ndodh më në fund: lodhja nga Ukraina.

Një këshilltar i lartë i presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky i tha CNN se për shkak se në sytë e tyre anëtarësimi i Ukrainës në BE është i lidhur drejtpërdrejt me anëtarësimin në NATO, çdo hezitim nga aleatët e saj evropianë janë “sinjale të këqija që do ta inkurajojnë Rusinë të vijojë përpara“.

Një zyrtar i lartë i NATO-s që punon drejtpërdrejt me Ukrainën i tha CNN se kjo është pjesë e një tendence afatgjatë drejt rezultatit më të keq: Perëndimi humbet fokusin në Ukrainë.

Për më shumë prova për këtë ju duhet vetëm të shikoni debatet që po ndodhin në Uashington tani në lidhje me financimin për Ukrainën. Mjafton të imagjinoni se si do të evoluojnë ato debate në vitin e ardhshëm të zgjedhjeve presidenciale. Në botën e fitimeve politike me shumë zero, ajo që është e keqe për Ukrainën është e mirë për Rusinë dhe zyrtarët rusë e dinë këtë.

Deri në fund të javës, BE-ja pa dyshim do të ketë diçka pozitive për të thënë për Ukrainën. Paratë do të dërgohen, bisedimet për anëtarësim do të vazhdojnë. Dhe sigurisht BE-ja do të kundërshtonte pretendimet për lodhjen e Ukrainës duke ju thënë saktësisht se sa para dhe ndihma i kanë dërguar Kievit. Por është e vështirë t’i shpëtosh ndjenjës se aleatët perëndimorë të Ukrainës – madje edhe në Evropë – po humbasin interesin për atë që dikur ishte prioriteti i tyre kryesor. Dhe nëse edhe evropianët po humbasin interesin për një luftë tokësore në kontinentin e tyre, çfarë duhet të mendojë pjesa tjetër e botës?

Top Channel