Jack Dawson i vërtetë nga Titaniku dhe aktori Leonardo DiCaprio

Kur prodhon një film që bazohet në ngjarje reale, ekipi i projektit zakonisht kryen një kontroll të plotë faktesh për ta realizuar sa më afër realitetit. 

Megjithatë, ndonjëherë, ka disa detaje të protagonistëve që mund të ndryshohen dhe shikuesit nuk arrijnë t’i njohin; për shembull, emri i tyre i vërtetë ose mosha e tyre në kohën kur do të pasqyrohen në film.

Bright Side bëri  kërkimin dhe gjeti 11 filma të bazuar në ngjarje reale në të cilët u bënë disa modifikime në jetën e personazheve.

 Çifti i të moshuarve në Titanik

Çifti i moshuar që shfaqet në një nga skenat e këtij filmi, të përqafuar në shtrat teksa uji vërshon dhomën e tyre, u frymëzuan nga pasagjerët e vërtetë të Titanikut, bashkëpronarët e dyqanit “Macy”, Rosalie Ida Straus dhe Isidor Straus.  Ata vdiqën në fundosjen e anijes, por jo në dhomën e tyre. Ky fakt ishte disi i shtrembëruar, pasi Isidor dhe Ida u panë për herë të fundit së bashku në kuvertën e anijes, të kapur për dore, përpara se një dallga t’i largonte në det.

Jack Dawson i vërtetë nga Titaniku

 

Kur regjisori i këtij filmi, James Cameron, po shkruante skenarin, ai synonte që personazhet kryesorë të ishin krejtësisht të trilluar, por më vonë zbuloi se në anije ishte një J. Dawson i vërtetë, i cili vdiq në bord. Joseph Dawson ishte një irlandez i lindur në vitin 1888. Në Titanik, ai ishte përgjegjës për t’u sjellë qymyrin punëtorëve që ishin në furra, si dhe u sigurua që grumbujt e këtij materiali të shpërndaheshin saktë për të ruajtur ekuilibrin e anijes.

 Mbretëresha Gorgo, nga 300

Në këtë film, mbretëresha Gorgo i tha një lajmëtari pers: “Vetëm gratë spartane lindin burra të vërtetë”. Megjithatë, sipas historianit grek Plutarku në Librin III të Moralia-s së tij , të quajtur “Thëniet e Spartanëve”, ajo në fakt i dha këtë përgjigje një gruaje athinase që e kishte pyetur: “Pse gratë spartane mund të flasin mes burrave?”

William Wallace, nga Braveheart

Ky hero skocez supozohej të ishte rreth 20 vjeç në kohën e filmit. Megjithatë, Mel Gibson, i cili e sjell atë në jetë, ishte pothuajse 40 vjeç në kohën e prodhimit.

 Princesha Isabella e Francës, nga Braveheart

Princesha Isabella e Francës , gruaja e  Eduardit II të Anglisë , mbërriti në të vërtetë në këtë ishull evropian në vitin 1308, kështu që historikisht ajo nuk mund ta kishte paralajmëruar William Wallace për Betejën e Falkirk.

Mark Zuckerberg, nga Rrjeti Social

Edhe pse ky film e portretizon krijuesin e Facebook-ut si disi të sikletshëm me gratë, gjatë pjesës më të madhe të periudhës së mbuluar në film, Mark Zuckerberg i vërtetë po takohej me një studente tjetër të Harvardit, Priscilla Chan, e cila më vonë u bë gruaja e tij.

 Emily Gardner, nga The Big Sick

Ndërsa Kumail Nanjiani luajti një version të tij në film, duke përdorur të njëjtin emër, ai vendosi të  ndryshojë emrin e gruas së tij, Emily V. Gordon, në Emily Gardner.

Billy Beane, nga Moneyball

Billy Beane, menaxheri i përgjithshëm i Oakland Athletics, portretizohet si një i divorcuar i vetmuar, edhe pse në jetën reale ai ishte rimartuar.

Richard Phillips, nga Capitan Phillips

Në jetën reale , protagonisti i kësaj historie nuk u ofroi kurrë piratëve që të kapeshin në vend të ekuipazhit të tij. Për më tepër, nuk është gjithashtu e vërtetë se, gjatë robërisë së tij, ai kapi një stilolaps dhe letër, ose u përpoq të shkruante një shënim lamtumire për familjen e tij. Më në fund, reagimi i tronditjes së plotë pas shpëtimit, të cilin e shohim të luajtur nga Tom Hanks, nuk ndodhi kurrë, pasi ai ishte në gjendje të kuptonte se çfarë kishte ndodhur pasi u rikthye.

 Michael Oher, nga The Blind Side

Historia e vërtetë për protagonistin e këtij filmi, Michael Oher, është se ai ishte tashmë një futbollist me përvojë kur u regjistrua në Briarcrest. Ai  nuk ishte shumë i kënaqur me përshkrimin e tij si një fëmijë pasiv, i pakualifikuar, i cili mezi njihte futbollin.

John Nash, nga A Beautiful Mind

Gjatë xhirimeve të këtij filmi, regjisori vendosi që halucinacionet e Nash-it të prezantoheshin me zë dhe vizual, në mënyrë që publiku të vihej në vendin e protagonistit. Në jetën reale ato ishin vetëm dëgjimore.

Top Channel