Nga Zingonia te Londra dhe Milano, Samuele Dalla Bona, i njohur si “Djali i Artë”, rikujton me sinqeritet rrugëtimin e tij në futbollin profesionist, sfidat dhe vendimet që formësuan karrierën e tij.
I lindur në Zingonia, Dalla Bona u shqua që në moshë të vogël, duke u bërë shpresa e madhe e mesfushës italiane. Një moment vendimtar ishte takimi me Gianluca Vialli-n: “Çfarë ke vendosur? A do të vish te Chelsea?” – pyeti legjenda italiane, duke i hapur dyert e futbollit anglez 16-vjeçarit.
Në vitin 1998, pas Kampionatit Evropian nën 16 vjeç, Dalla Bona u bashkua me Chelsea-n, ku përjetoi një transformim të madh: “Isha 16 vjeç dhe nuk flisja anglisht. Ishte traumatike, por më mësoi shumë.” Ai debutoi nën Vialli-n dhe më pas Ranieri-n, duke u rrethuar nga emra si Hasselbaink, Desailly dhe Zola.
Dalla Bona kujton sfidat e para: “Njëherë, Ranieri më vendosi në krahun e djathtë përballë Roberto Carlos-it. Ishte një provë e madhe. Nëse do ta kaloja, mund të vazhdoja.”
Ai rikujton edhe momentet më të lehta, si festat me shokët e skuadrës dhe zakonet e ndryshme ushqimore: “Italianët hanim rizoto, anglezët gjithçka. Karbonara e Hasselbaink para ndeshjes ishte epike.”
Pas përvojës në Angli, Dalla Bona u kthye në Itali për të luajtur me Milanin e Ancelotti-t: “Më kërkuan në Stamford Bridge dhe pranova. Por ndeshja kundër Realit në Bernabeu më la gjurmë.” Ai kujton presionin e futbollit italian: “Në një ditë je i keq, të nesërmen më i miri. Ishte e tmerrshme.”
Më pas, Dalla Bona luajti për Bolonja, Leçe dhe Napoli, duke përjetuar ngjitjen dhe rënien në karrierë, si dhe momentet personale të vështira: “Pas vdekjes së babait, vendosa të qëndroja më afër shtëpisë, por gjithmonë kisha dëshirë të stërvitesha dhe të vazhdoja.”
Duke folur për jetën pas fushës, Samuele Dalla Bona është kthyer në investime dhe pronësi toke: “Do të doja të isha vëzhgues. Kam sy për gjërat dhe më pëlqen të jem i përfshirë në projektet e mia.”
Duke përmbyllur intervistën, ai kujton miqtë e humbur: “Kisha një mik gazetar te Gazzetta, Roberto Pelucchi. Ai vdiq tre vjet më parë. Ishte i vërtetë. Ashtu si unë.”
Samuele Dalla Bona mbetet një figurë e dashur për futbollin italian, jo vetëm për talentin, por edhe për ndershmërinë dhe qëndrueshmërinë që shfaqte brenda dhe jashtë fushës.
Top Channel
