VIDEO/ Serbët djegin flamurin shqiptar në Gjermani 16/06 19:15
Kur kryeministri britanik Rishi Sunak njoftoi të mërkurën se Mbretëria e Bashkuar do të zhvillonte zgjedhjet e përgjithshme më 4 korrik, shumë analistë pyetën : pse tani?
Më konkretisht, përse kryeministri ka shpallur zgjedhje të parakohshme që thuajse e di humbjen? Për muaj të tërë, sondazhet e kanë vendosur Partinë Konservatore të Sunak shumë prapa Partisë Laburiste të opozitës dhe, siç janë gjasat, lideri laburist Keir Starmer jo vetëm që do të fitojë pushtetin, por do të ketë një shumicë masive parlamentare.
Përgjigja për këtë pyetje është e thjeshtë: kishte shumë pak gjasa që të gjente një kohë më të mirë. Pothuajse çdo gjë që përpiqet Sunak duket se dështon dhe nuk është e pabesueshme që favorizimi i tij me publikun të bëhet edhe më i keq para fundit të vitit.
Dy ditët e fundit kanë qenë relativisht të mira për Sunak. Ekonomia duket se po rimëkëmbet, me Fondin Monetar Ndërkombëtar (FMN) që përditëson parashikimin e rritjes së MB dhe inflacioni më në fund kthehet në diçka që i ngjan një niveli normal.
Asgjë nuk shkoi në mënyrë katastrofike në javën e fundit apo më shumë përpara shpalljes së zgjedhjeve. Është një nivel i ulët, por që nga koha e tij në detyrë, tani ai ndoshta ka bazën më të qëndrueshme për të nisur një fushatë që ka pasur ose do të ketë ndonjëherë.
Siç tha një këshilltar kryesor i Sunak për CNN:
“Kryeministri erdhi në detyrë duke u përballur me një sërë sfidash kryesore: inflacioni, pa rritje, migrimi. Dhe ai e shihte trajtimin me to si misionin e tij parësor, por ka bërë përparim të vërtetë dhe domethënës. Të martën, FMN-ja përmirësoi parashikimet tona të rritjes, dje pamë inflacionin të rikthehej në nivele normale, sot shohim rënien e migracionit si rezultat i reformave tona.
“Pra, ne kemi një bazë solide për të thënë se gjërat po shkojnë në drejtimin e duhur, dhe pikëpamja ishte se tani ishte koha më e mirë për të dalë dhe për të thënë ‘ja çfarë kemi bërë, plani ynë po funksionon, tani kush mendoni se ka planin dhe kapacitetin për të ndërmarrë veprime të guximshme për ta çuar këtë vend përpara drejt një të ardhmeje më të sigurt.’”
Sunak duhej t’i thërriste zgjedhjet përpara fundit të këtij viti, sipas kushtetutës. Ai nuk donte që kundërshtarët e tij ta përshkruanin atë si një frikacak, të tmerruar nga përballja me publikun.
Në vitin 2010, pas 13 vitesh sundim laburist, David Cameron fitoi zgjedhjet e përgjithshme, por nuk fitoi shumicën në parlament. Ai u detyrua të bënte një qeveri koalicioni me Liberal Demokratët e qendrës.
Cameron, kundër gjasave, e mbajti koalicionin të bashkuar deri në zgjedhjet e vitit 2015, në të cilat ai fitoi një shumicë të papritur dhe siguroi qeverinë e parë plotësisht konservatore që nga viti 1997.
Festimet nuk zgjatën shumë. Mbajtja e referendumit të Brexit të vitit 2016 e ndau partinë e tij në dysh dhe e bëri gati të pamundur qeverisjen për katër pasardhësit e tij. E para ishte Theresa May.
Zgjedhjet e parakohshme të dështuara dhe pamundësia për të miratuar marrëveshjen e saj për Brexit sepse partia e saj e urrente atë, i dha fund mandatit të May dhe ajo u zëvendësua nga Boris Johnson në 2019. Johnson u rëndua aq shumë nga skandali – duke përfshirë partitë famëkeqe të paligjshme në Downing Street gjatë pandemisë Covid-19 – dhe duhej të jepte dorëheqjen në vitin 2022.
Liz Truss mori detyrën për 45 ditë, kohë në të cilën ajo arriti të shkaktojë kërdi të mjaftueshme ekonomike që paundi u ul në nivelin më të ulët ndonjëherë ndaj dollarit, normat e interesit u rritën dhe inflacioni u rrit. Përfundimisht, Partisë Konservatore iu mjaftua kaosi dhe vendosi Sunak në krye si një palë duar të sigurta.
Nëse ai ka qenë apo jo, kjo është për t’u debatuar. Pavarësisht se çfarë mund të thonë burimet konservatore për rekordin e tij në detyrë, vlerësimet e tij të tmerrshme në sondazhe nuk mund të mohohen.
Politika e tij kryesore e imigracionit, e cila do t’i dërgonte migrantët e paligjshëm në Ruandë për të trajtuar kërkesat e tyre për azil, tashmë ka kushtuar miliona.;
Nisma kundër pirjes së duhanit, shkaktoi turp të madh kur as deputetët e tij nuk e miratuan atë, dhe u anuluar për shkak të zgjedhjeve.
Këta janë vetëm dy shembuj të fundit se si gjërat duket se shkojnë keq për Sunak. Por çështja më e dëmshme rreth tij është ndjenja e përgjithshme se ai është pak humbës dhe se partia e tij ka kaq pak besim tek ai. Asnjë sasi faktesh apo shifrash nuk mund të ndryshojë që ai ka një erë të pamohueshme dështimi rreth tij. Ndjenja se diçka është e pashmangshme është e fuqishme në politikë, dhe për Sunak, humbja duket e pashmangshme.
Sigurisht, nuk është. Ka mundësi që sondazhet të na mashtrojnë dhe ka mundësi që fushata konservatore të funksionojë.
Konservatorët pretendojnë se Starmer nuk mund të besohet për sigurinë kombëtare, është një oportunist i paturpshëm pa parime dhe nuk ka plan. Tani për tani është ndoshta koha më e mirë për të dërguar atë mesazh në shtëpi. Laburistët do të duhet të nxisin manifestin e tyre, i cili në mënyrë të pashmangshme do të zgjidhet nga komentuesit. Sa më gjatë që mbahej Sunak, aq më shumë kohë laburistët duhej të rregullonin shtëpinë e tyre.
Sunak trashëgoi një rrëmujë, askush nuk mund ta mohojë këtë. Aktualisht duket e pamundur që ai ta ketë pastruar atë rrëmujë aq sa për t’i fituar konservatorëve një mandat tjetër në detyrë. Por duke pasur parasysh madhësinë e detyrës që ka përpara, ka kuptim që ai të shfrytëzojë këtë periudhë të rrallë lajmesh të mira dhe të shpresojë për më të mirën./Përshtatur nga CNN
Top Channel
