Shkrimtarët dhe aktorët e Hollivudit janë në grevë, dhe kjo është arsyeja pse festivali jubilar i 80-të i filmit i këtij viti në Venecia është paksa i çuditshëm – disi i ngjashëm me atë tre vjet më parë gjatë pandemisë së Coronavirusit. Ndryshimi është se nga data 30 gusht deri më 9 shtator nuk do të kërkohen maska dhe teatrot do të jenë plot.
Greva në Hollywood do të thotë se shumë nga filmat më të mëdhenj të këtij viti do të shfaqen në Venecia dhe se nuk do të ketë yje të filmit në tapetin e kuq. I tillë është rasti, për shembull, me “Maestro” të Netflix, një film biografik për dirigjentin e famshëm hebre Leonard Bernstein, me regji të Bradley Cooper. Ky është filmi i tij i dytë artistik pas suksesit të filmit “A Star is Born”, i cili u shfaq premierë në Venecia në vitin 2018.
Traileri i ri i David Fincher, “The Killer’, me Michael Fassbender dhe Tilda Swinton, do të shfaqet gjithashtu së bashku me “Poor Things”, një interpretim i ri i Frankenstein me regji nga Yorgos Lanthimos (The Favourite, 2018) dhe aktor Emma Stone e Mark Ruffalo.
Sindikatat – SAG-AFTRA e aktorëve dhe VGA, që mbledh së bashku skenaristët – i kanë ndaluar anëtarët e tyre të promovojnë të ashtuquajturit “hit productions”, që do të thotë filma të prodhuar nga një studio e madhe ose një platformë e madhe transmetimi duke luftuar me ta për kontrata të reja. (Netflix prodhoi “Maestro”, “The Killer” dhe ‘Searchlight”, ndërkohë një grup i “Disney” bëri “Poor Things”.)
Drama “Sfiduesit”, me protagonist Zendaya dhe me regji të Luka Guvadanjini (“Dashuri e Fshehur”, 2017), ishte dashur të hapte festivalin e Venecias këtë vit, por ajo u tërhoq për shkak të grevës dhe nuk do të shfaqet deri vitin e ardhshëm.
Sidoqoftë, sindikata SAG-AFTRA bëri përjashtime të përkohshme për disa prodhime të pavarura për t’i lejuar ata të promovonin veten në Venecia dhe të tërhiqnin vëmendjen e shpërndarësve.
Kështu, Adam Driver, i cili luan në rolin e prodhuesit legjendar italian të makinave Enzo Ferrari, pritet në Venecia me filmin “Ferrari”, vepra e re biografike e regjisorit Michael Mann (“The Heat”, 1995).
Priscilla Presley dhe Sofia Coppola do të jenë gjithashtu aty, duke prezantuar dramën e Coppola Priscilla, historia e gruas adoleshente të Elvisit të treguar nga këndvështrimi i saj. Priscilla luhet në film nga Kaylee Spaney dhe Elvis luhet nga Jacob Elordi.
Do të ketë edhe shumë yje të kinematografisë evropiane. Mads Mikkelsen, i parë në film për herë të fundit si nazist në “Indiana Jones and the Artifact of Destiny”, kthehet në Danimarkën e tij të lindjes për “Tokën e Premtuar”, një romancë e drejtuar nga Nicolai Arcelho (“A Royal Affair”, 2012).
Autorë të diskutueshëm
Në festivalin e Venecias vjen Caleb Landry Jones, i cili luan në dramën aksion “Dogman”, filmi i rikthimit të regjisorit Luc Besson. Gjithashtu ka mbërritur pjesa më e madhe e kastit të filmit të ri të Roman Polanskit, “The Palace”, i cili po shfaqet jashtë konkurrencës dhe përfshin yllin gjerman Oliver Mazzuccia të “Darkness”, legjendën britanike John Cleese dhe ikonën franceze Fanny Ardan. Të gjithë ata priten në Venecia, por jo drejtori, i cili është ende në arrati nga drejtësia amerikane për shkak të një rasti të abuzimit seksual.
Mund të pritet që vendimi i organizatorëve të festivalit të Venecias për të shfaqur filmin e Polanskit, si dhe filmin e fundit të Woody Allen, “Strike of Fortune” në frëngjisht, të shkaktojë polemika. Të dy janë figura kryesore për shumë njerëz në lëvizjen #MeToo dhe më gjerë. Pra, prisni thirrje për bojkot, madje edhe protesta në tapetin e kuq.
Për adhuruesit e filmit artistik
Përveç grevave dhe skandaleve, programi i sivjetshëm i Venecias mund të zbulojë edhe disa xhevahire të vërteta për adhuruesit e filmit. Maestro italian Matteo Garone i “Gomorrah” është në konkurrencë me filmin “Unë jam kapiteni” (Io Capitano), një dramë refugjatësh që ndjek udhëtimin e dy të rinjve nga Dakar në Evropë.
Regjisorët polakë Malgožata Šumovska dhe Michal Englert kthehen në Venecia me filmin “Gruaja e” (Kobieta z…), një histori dashurie transgjinore që me siguri do të jetë një temë e nxehtë për ta në Poloni, ku të drejtat e popullsisë LGBTQ janë nën sulm nga qeveria e ekstremit të djathtë.
Ava DuVernay (“Selma”, 2014) po bën histori si regjisorja e parë me ngjyrë në konkurs në Venecia. Drama e saj “Origjina” e këtij viti ka të bëjë me origjinën e sistemit të racizmit dhe hierarkisë që formësoi Amerikën.
Ka edhe disa filma të zakonshëm – për shembull komedia aksion e Richard Linklater “Hitman” ose filmi “Land of Saints and Sinners” me Liam Neeson në rolin kryesor. Dashamirët e filmave artistikë do të nxitojnë të shohin “E keqja nuk ekziston”, veprën e fundit të regjisorit Ryusuke Hamaguchi (“Driving My Car”, 2021). Filmi i shkurtër i Wes Anderson, “The Amazing Story of Henry Sugar”, i bazuar në një koleksion tregimesh të autorit britanik Roald Dahl (romani “Charlie and the Chocolate Factory”), si dhe “Aggro Dr1ft”, një film eksperimental i frymëzuar nga do të shfaqet videoloja e drejtuar nga Harmony Korine (“Spring Breakers”, 2012), me yllin e repit Travis Scott. Filmi është xhiruar tërësisht në spektrin infra të kuq.
Adhuruesit e filmit do të kenë gjithashtu një shans për t’i thënë lamtumirë të madhit të ndjerë William Friedkin (“Lidhja franceze”, 1971), i cili vdiq më 7 gusht dhe filmi i fundit i të cilit, “The Caine Mutiny Court Martial”, do të shfaqet premierë në Venecia këtë vit.
Në moshën 80-vjeçare, festivali i Venecias është ende i gjallë, megjithëse do të ketë më pak yje në tapetin e kuq se në vitet e kaluara. Festivali është një lloj kujtimi se filma të mëdhenj ende po bëhen. Dhe premtimi është se kur të mbarojnë grevat, që shpresojmë të përfundojnë së shpejti, dashamirët e artit do të shijojnë një përzgjedhje filmash të rinj.
Top Channel