Legjenda e Manchester United, Paul Scholes, i cili mbush 51 vjeç më 16 nëntor, ka vendosur të ndalojë së komentuari për futbollin për t’u kujdesur për djalin e tij 20-vjeçar, Aiden, i cili vuan nga autizmi.
“E mora këtë vendim këtë vit për të, padyshim për shkak të nevojave të tij specifike”, u tha ish-mesfushori ish-shokëve të ekipit të komentatorëve dh eish-shokëve të ekpiti tek Manchester United Gary Neville dhe Roy Keane, së bashku me Ian Wright dhe Jill Scott, në podkastin Stick to Football. “Ai nuk flet, nuk mund të flasë. Mendoj se kupton shumë më tepër sesa mendojmë ne. Ai nxjerr tinguj, por vetëm njerëzit pranë tij e kuptojnë se çfarë po thotë. Ai është autik dhe është një formë shumë e rëndë e autizmit”, vazhdoi Scholes.
“E gjithë puna që bëj tani është e përqendruar vetëm në rutinën e tij, sepse ai ka një rutinë mjaft të rreptë çdo ditë. Kështu që kam vendosur që gjithçka që bëj do të përqendrohet te Aiden. Nuk jam më me Claire, ish-gruan e tij, me të cilën ai kishte edhe fëmijët Alicia dhe Arron, por e kalojmë nga tre netë secili, dhe mamaja e Claire kujdeset për të të premteve në mbrëmje. Ne gjithmonë bëjmë të njëjtat gjëra me të sepse ai nuk e di se çfarë dite të javës është ose çfarë ore është. Por ai e kupton se çfarë dite është nga ajo që po bëjmë.” Dhe kështu gjithçka duhet të jetë njësoj: “E marr çdo të martë dhe shkojmë të notojmë. Ai e do notin, pastaj i blejmë pica rrugës për në shtëpi”, zbuloi Scholes. “Të enjteve e marr, shkojmë për të ngrënë diçka dhe kthehemi në shtëpi. Të dielave e gjej në shtëpinë e Claire dhe shkojmë në Tesco, ku ai blen një karrocë plot me çokollata. Ai do të mbushë 21 vjeç në dhjetor.”
Megjithatë, kjo rutinë kërkon shumë kohë. Prandaj mora vendimin për të ndaluar komentimin e ndeshjeve të futbollit në TV për një farë kohe dhe për t’u përqendruar në podkaste: “Çdo gjë që bëj tani sillet rreth tij. Unë punoj në studio, por gjithçka është ndërtuar rreth ditës së tij. Sezonin e kaluar, të enjteve në mbrëmje, mbulova ndeshjen e Europa League për Manchester United, por ajo është nata që zakonisht e shihja. Kështu që, ai acarohej, kafshonte dhe kruhej.” Zemërimi dhe shqetësimi i Aiden krijuan probleme edhe për Paulin, i cili kishte menduar të hiqte dorë nga komentimi për BT Sport që e bënte prej disa vitesh: “Gjithmonë mendoja se do të duhej të ndalesha herët a vonë. Pata mundësinë ta bëja podkastin dhe mendova se do të ishte më i përshtatshëm për mua. Ose më saktë, jo për mua, por për Aidenin.”
Më pas Scholes rishikoi fazat e diagnozës së autizmit, dhe veçanërisht pranimin nga prindërit: “Mjekët nuk e diagnostikuan derisa ishte dy vjeç e gjysmë. Por ne menjëherë e kuptuam se diçka nuk shkonte, më pas erdhi diagnoza dhe unë nuk kisha dëgjuar kurrë për të. Nuk dinim çfarë të prisnim: ka fëmijë që nuk flasin në një vit e gjysmë ose dy vjeç, dhe pastaj në pesë ose gjashtë vjeç, papritmas, flasin. Mjekët e quajnë një fazë të avancuar të zhvillimit, por ne e dinim se nuk do të ndodhte kurrë në atë mënyrë.”
Diagnoza e preku thellësisht Scholes, madje edhe si lojtar: “Mbaj mend ndeshjen e parë pasi e mora vesh lajmin, po luanim jashtë fushe kundër Derby-t dhe unë me të vërtetë nuk doja të isha atje. Më kujtohet që trajneri (Alex Ferguson ) më la jashtë skuadrës javën tjetër, por nuk i kisha thënë askujt ende se çfarë kishte ndodhur. E bëra vetëm disa javë më vonë, sepse ishte shumë e vështirë të thuhej.”
Top Channel
