Tufa e dhive sulmon gazetaren! Dhia e rrallë e Hasit që ruhet nga familja Xhebexhia 15/12 14:42
Gjatë dimrit të zymtë të vitit 1914, mes baltës, gjakut dhe kaosit të Luftës së Parë Botërore, një seri e jashtëzakonshme armëpushimesh ndodhi spontanisht përgjatë Frontit Perëndimor.
Në vitet 1960, BBC komunikoi me disa nga burrat të cilët, gjatë asaj periudhe të jashtëzakonshme të Krishtlindjes, vendosën të dorëzonin armët.
Në prag të Krishtlindjes 1914, pushkatari Graham Williams, i Brigadës së 5-të të pushkëve të Londrës, në detyrën e rojës u pa me ankth nëpër shkretëtirën e tokës së askujt drejt llogoreve gjermane. Ai kishte duruar tashmë muaj të tërë të dhunës brutale, gjakderdhjes dhe shkatërrimit që do të karakterizonte Luftën e Parë Botërore, kur ndodhi diçka e jashtëzakonshme.
“Papritur, dritat u shfaqën përgjatë llogores gjermane. Dhe mendova se kjo ishte një gjë qesharake. Dhe pastaj gjermanët filluan të këndonin “Stille Nacht, heilige Nacht”. Unë u zgjova dhe të gjithë rojet bënë të njëjtën gjë. Të gjithë zgjuan njerëzit e tjerë që të vinin dhe të shihnin këtë dhe çfarë po ndodh”, kujtoi ai, në emisionin radiofonik të BBC-së Witness History. “Zërat u përhapën nëpër shkretëtirën e tokës së askujt, këngë të njohura që kalojnë barrierën e gjuhës, një kujtesë muzikore e një njerëzimi të përbashkët. Ata mbaruan këngën e tyre dhe ne i duartrokitëm dhe menduam se duhet të hakmerremi në një farë mënyre. Kështu, ne u përgjigjëm me Noelin e Parë”, u shpreh Graham Williams.
Është e vështirë të përcaktohet origjina e saktë e armëpushimit të Krishtlindjeve të vitit 1914. Dukej se u shfaq spontanisht në vende të shumta përgjatë Frontit Perëndimor. Nuk kishte një armëpushim uniform të Krishtlindjeve, por disa ngjarje të lokalizuara. Për disa ushtarë në llogore, ajo zgjati disa orë, në disa zona deri në Ditën e Boksit, madje edhe në xhepa të izoluar deri në Vitin e Ri. Ndërsa në disa pjesë të Frontit Perëndimor, kjo nuk ndodhi fare. Rreth 77 ushtarë britanikë u vranë ende në luftime në ditën e Krishtlindjes 1914.
Për Kol Scott Shepherd, atëherë një oficer i ri, duke luftuar pranë qytetit Armentières në Francën veriore, dukej se filloi pothuajse rastësisht. Në agim të mëngjesit të Krishtlindjes, toka e askujt nuk ishte e mbuluar nga një mjegull e rëndë. “Mjegulla ishte aq e trashë sa nuk mund ta shihje dorën para teje,” kujtoi ai kur u kthye në fushën e betejës me BBC në vitin 1968. Vendimi u mor për të përfituar nga mbulesa e siguruar nga moti për të riparuar llogoret e tyre të shkatërruara. Por ndërsa ushtarët punonin duke mbushur thasë me rërë dhe duke u përpjekur të rivendosnin parapetin e hendekut, mjegulla filloi të shpërndahej papritmas.
“U ngrit befasues shpejt. Dhe përgjatë kësaj linje ne papritmas pamë gjermanët që bënin saktësisht të njëjtën gjë në natyrë. Dhe ne shikuam njëri-tjetrin për ca kohë dhe më pas një ose dy ushtarë shkuan drejt tyre. Ata u takuan , shtrënguan duart, këmbyen cigare, filluan të bisedojnë. Lufta, për atë moment, u ndal.” Gjenerali Walter Congreve, i cili drejtoi Brigadën e pushkëve, i shkroi gruas së tij ditën e Krishtlindjes, duke e përshkruar armëpushimin si “një gjendje të jashtëzakonshme”. Për shkak se llogoret ishin shumë afër, ushtarët ishin në gjendje të përshëndesnin njëri-tjetrin, duke nisur bisedat. “Një gjerman bërtiti se ata donin armëpushim një ditë,” shkroi gjenerali. “Me shumë kujdes një nga njerëzit tanë u ngrit mbi parapet dhe pa një gjerman që bënte të njëjtën gjë. Të dy dolën jashtë, pastaj më shumë… ata kanë ecur së bashku gjatë gjithë ditës duke i dhënë puro njëri-tjetrit dhe duke kënduar këngë.”
Armëpushimi i lejoi ushtarët të rimerrnin të vdekurit e tyre nga toka e askujt dhe për t’i varrosur në mënyrën e duhur shokët e rënë. Burrat që vetëm disa orë më parë ishin përpjekur të vrisnin njëri-tjetrin, shkëmbyen cigare, ushqime dhe suvenire nga shtëpia. Madje, ka raporte për lojëra të improvizuara futbolli. Kolonel Johannes Niemann, një toger i dytë me Regjimentin e 33-të Sakson, ishte një nga ushtarët që mori pjesë.
Lufta rifillon
Asgjë si ky armëpushim nuk do të ndodhte më gjatë Luftës së Parë Botërore. Udhëheqësit ushtarakë, të cilët ishin kapur në befasi nga armëpushimet dhe shoqëria e papritur që lulëzoi gjatë tyre, kishin frikë se do të shkatërronin gatishmërinë e trupave të tyre për të luftuar dhe do të minonin përpjekjet e luftës.
Nga të dyja palët u dhanë urdhra për të ndaluar “vëllazërimin me armikun” me kërcënimet e marshallëve të gjykatës. Oficerëve iu tha të hapnin zjarr mbi armikun që iu afrua hendekut dhe gradualisht të shtënat filluan të dëgjoheshin përsëri përgjatë vijës. Lufta rifilloi brutalitetin e saj dhe ndërsa tmerret e saj të pamëshirshme u përshkallëzuan, hidhërimi midis kombeve kundërshtare u thellua. Krishtlindjet e ardhshme, breshëritë e mitralozëve u caktuan qëllimisht për të mbytur çdo tingull të këngës për të parandaluar përsëritjen e armëpushimeve spontane.
Për një moment të shkurtër, ushtarët nga anët e ndryshme e panë njëri-tjetrin si baballarë, vëllezër dhe bij që sapo dëshironin të shkonin në shtëpi dhe të ktheheshin te njerëzit e dashur.
Armëpushimi i Krishtlindjeve i vitit 1914 mund të mos ketë ndryshuar përfundimisht rrjedhën e luftës, por siç thotë historiani Dan Snow në podkastin e BBC-së, Zërat e Luftës së Parë Botërore, fakti që ndodhi është i mrekullueshëm. “Armëpushimi ishte një ndezje e shkurtër joshëse e njerëzimit individual, në një luftë burokracish, makinerish dhe eksplozivësh të fortë.”
Dhe kjo pati një ndikim të thellë te burrat, si Kolonel Scott Shepherd, të cilët e përjetuan atë. Për një moment të shkurtër, ushtarët nga anët e ndryshme e panë njëri-tjetrin si baballarë, vëllezër dhe bij që vetëm dëshironin të shkonin në shtëpi dhe të ktheheshin te njerëzit e dashur, në vend që të vriteshin si armiq pa fytyrë.
Top Channel
