Trupat e të mbyturve u nxorën 8 muaj më vonë, nga 823 metra thellësi, pas një operacioni katër ditor.
Brenda anijes “Kateri i Radës” u gjendën 57 trupa, kryesisht gra e fëmijë, të cilët gjatë momentit fatal ndodheshin të kyçura në ambientet e brendshme, pa asnjë mundësi shpëtimi.
Përveçse një proces i dhimbshëm, familjarët akuzojnë se edhe kur është nxjerrë anija me trupat e pajetë ka patur tentativa për manipulim nga ana e italianëve, pasi donin sa më pak viktima.
Në këtë ceremoni nuk ishte asnjë përfaqësues apo zyrtar i palës italiane, por vetëm një rresht i gjatë me rroba dhe sende personale, ku familjarët shkuan një nga një për të identifikuar të dashurit e zemrës.
“Ata e bënin kastile kur bënin filmime, por unë e dija ku ishte familja ime, te komanda brenda, se bënin kastile filmime dhe nuk dukej familja ime dhe i thashë: Do të marr ty si te filmi, “Gjenerali i ushtrisë së vdekur,” isha shumë i revoltuar”.
Procesi i verifikimit të trupave ka qenë një moment dramatik për familjarët. Ata rrëfejnë se trupat nuk ishin prishur fare dhe ishin lehtësisht të identifikueshëm, përveç fëmijëve të mitur.
Krenari ende nuk ka mundur ta harrojë pamjen e vogëlushes së tij, e cila qëndroi në fund të detit më shumë se sa qëndroi në jetë. Por u deshën edhe 6 muaj të tjerë që trupat e tyre të pajetë të vinin të preheshin në tokën e tyre, në vitin 1998.
Së bashku me “Katerin e Radës” dolën në sipërfaqe edhe dy prova të forta: dy gropa të shkaktuara nga “Sibila” që ishin mohuar nga autoritetet italiane, por çdo dëshmitar kishte këmbëngulur se ishin goditur.
Ky është memoriali i viktimave të pafajshme që nuk i shkaktoi një luftë, por justifikimi i një marrëveshje për ruajtjen e kufijve detarë në dëm të jetëve të pambrojtura njerëzore.
Familje të tëra të shuara…. të rinj që ëndrrat u ngelën përjetësisht në ujërat e Otrantos dhe qindra familjarë që nuk kanë mundur të gjejnë as paqe e as drejtësi për të afërmit e tyre.
Top Channel
