Alba akuzon rëndë Meri Shehun, astrologia braktis studion pas sherrit 24/11 18:38
Ishte padyshim një kulm i kinemasë: 1999-ta me filma sipërfaqësisht të ndryshëm si Fight Club, Office Space, Being John Malkovich dhe po, The Matrix – nxitur në fasadën e brishtë të shoqërisë, duke na bërë të vëmë në dyshim botën tonë, realitetin tonë, vetë ekzistencën tonë.
Matrix ishte aq ndikues sa bindi disa fansa se premisa e saj qendrore ishte reale. Në dokumentarin e këtij viti A Glitch in the Matrix, regjisori Rodney Ascher interviston një kast të tërë njerëzish që besojnë pikërisht atë gjë, se ne në fakt jemi në Matrix.
Është adhuruar edhe sot e kësaj dite, siç dëshmohet nga mania që rrethon publikimin e një pjese të re të Matrix – The Matrix Resurrections – në fund të këtij muaji. Sipas titullit të tij, filmi i katërt i serisë premton të kthejë nga vdekja tre nga personazhet e tij më të dashur, me hakerët me prirje romantike Neo (Keanu Reeves) dhe Trinity
(Carrie-Anne Moss).
Kushdo mund ta hamendësojë se ku shkon historia, por idetë qendrore Matrix (realiteti virtual, teoria e simulimit) janë më të rrënjosura në realitetin tonë tani më shumë se kurrë më parë. Në të vërtetë, në një botë ku e vërteta është më e çuditshme se fantashkenca, çfarë mund të na ofrojë tani një film i ri Matrix – dhe zhanri kiberpunk në tërësi?
Sfida është të përpiqesh të imagjinosh diçka kaq të çuditshme dhe të vështirë për t’u parashikuar, dhe t’i bësh njerëzit të besojnë se mund të ndodhë me të vërtetë – thotë Neal Stephenson.
Ndoshta shoqëria jonë tani është aq e ngjashme me atë të portretizuar në realitetin kiberetik saqë ne jemi fiksuar duke parë reflektimin tone.
Duke marrë parasysh ndikimin e tyre, është e mundur që filma si The Matrix jo vetëm që parashikojnë një të ardhme distopike, por gjithashtu na joshën drejt një të tille.
The Matrix Resurrections shfaqet më 22 dhjetor në kinema dhe në HBO Max në SHBA dhe në kinema në Mretërinë e Bashkuar.
Top Channel
