Klandestine per te mesuar

Keto kushte qe i perngjajne atyre te 50 viteve me pare kane kontribuar thuajse drejteperdrejt ne mbetjen e shume femijeve analfabete. Por keto nuk jane te vetmet veshtiresi me te cilat duhet te perballen femijet per t’u ulur ne bangat e shkolles.

Dobruna eshte nje fshat i larget qe ndodhet rreth 1 ore nga qyteti i Kukesit, ne kufirin mes Shqiperise e Kosoves. Gjate dimrit ky fshat qendron i izoluar shpesh edhe per muaj te tere nga rreshjet e dendura te debores.

Ne oret e para te mengjesit kur temperatura shenon disa grade nen zero, vetem kater femije kane marre guximin te shkojne edhe sot ne kete dite te ftohte dhjetori ne shkolle. Pese nxenesit e tjere kane zgjedhur te qendrojne ne shtepi.

Ne fshatin shqiptar shkolla funksionon deri ne klasen e katert me pas, nxenesit lihen ne meshire te fatit. Shume femije kane zgjedhur ta braktisin plotesisht ate, vetem nente prej tyre cdo mengjes nisin nje rrugetim te gjate ne kembe qe zgjat rreth 1 ore e 20 minuta per te shkuar ne shkollen qe gjendet rreth 7 km larg ne fshatin Goden jo ne territorin shqiptar po ate kosovar.

Prane kufirit femijet ndalojne per pak caste, me pare u duhet te shohin nese ka njerez apo roje te rastesishem rreth e rrotull e me pas ta kalojne ate ne menyre te jashteligjshme.

“Jemi te lodhur, por nuk kemi c’bejme”, shprehet nje prej nxenesve.

Ata vete nuk e dine se po kryejne dicka te jashteligjshme per te cilen sipas kodit penal rrezikojne gjobe e deri ne 2 vjet burg, deshira e tyre per t’u ulur ne bangat e shkolles e tejkalon kete pike.

“Shkolla ne jep dituri dhe na meson”, thote nje prej nxeneseve.

Pas rreth 40 minutash udhetimi, mberrijme ne shkollen e fshatit Goden te komunes se Gjakoves. I pari qe na pret eshte drejtori i saj. Ai na thote se ne shkollen me 27 nxenes qe drejton numri i femijeve shqiptar varion nga viti ne vit.

Qe prej perfundimit te luftes se Kosoves, femijet shqiptare qe vijne ketu perbejne nga 35 deri ne 50 perqind te numrit te pergjithshem te nxenesve.

“Sapo mbaroi lufta e Kosoves investuam ne arsim. E kemi patur brenge nje deshire sepse serbet nuk na lejonin”, shprehet drejtori.

Pervec tij ne shkollen kosovare punon nje staf prej 4 mesuesish qe vijne nga Gjakova dhe nje punonjes qe merret me mirembajtjen e godines.

“Per te gjithe nxenesit jemi te njejte, perpiqemi t’u ofrojme kushte te mira aq sa na lejojne mundesite, t’ja bejme shkollen atraktive qe ata te vijne me deshire ne shkolle”, thote drejtori.

Gjate bisedes me mesuesit mesojme se ne fshatin Goden ku ne ndodhemi jetojne ende vetem 6 apo 7 familje. Nderkohe qe fshati shqiptar Dobrune nga vijne nxenesit ka rreth 25 a me shume familje.

E megjithate nxenesit shqiptare duhet te vijne cdo dite ketu ne kete fshat te vogel e thuajse te braktisur. Rruga eshte e gjitha nje rrepire qe kete here duhet ngjitur. E megjithate femijet nuk ankohen.

“Une e kam qejf mesimin, sepse shkolla te jep dije dhe kam qejf qe te behem kur te rritem dicka, prokuror ose dicka”, thote nje prej nxenesve.

Ndodhemi serish ne kufi, ne vendin ku ndahen dy realitete. Godeni i Kosoves ka vetem pak banore rreth 1 te 10 ndoshta te fshatit shqiptar e megjithate ka nje shkolle, me nje staf shume me te madh e te pergatitur sec kane shkolla shqiptare ne zona edhe me te medha.

“Nuk interesohen per ne s’duan t’ja dine nese jemi apo s’jemi ne kete fshat”, thote nje prej nxenesve.

Ky eshte fati i femijeve te fshatit Dobrune te Kukesit te etur per shkollim, por te harruar pa shkolle nga shteti ame.

Top Channel