Nga Endi Tufa
Nga dita që zbriti në Tiranë me buzëqeshjen e tij të qetë braziliane dhe valixhen e mbushur me përvojë evropiane, Sylvinho u duk më shumë se një trajner i radhës.
Ish-mbrojtësi i Barcelonës dhe Manchester City-t erdhi në janar të vitit 2023 si një bast modern i Federatës: energjik, analitik, me ide të qarta, por pa përvojë të gjatë në drejtim përfaqësues. Dy vjet më pas, Shqipëria e tij ka kaluar nga euforia në kritikë, nga heroizmi i kualifikimit në zhgënjimin e Europianit, dhe sot ndodhet në një pikë kthese: tridhjetë ditë para fundit të një cikli të ri, mes shpresës për play-off të Botërorit dhe dilemës për vazhdimësinë.
Nga premtimi te suksesi
Sylvinho nisi punën në heshtje, pa zhurmë, duke ndërtuar një filozofi të qartë loje. Me formacionin 4-3-3 si bazë, ai kërkoi disiplinë, kompaktësi dhe tranzicion të shpejtë. Në eliminatoret e EURO 2024, kjo Shqipëri u shndërrua në një grup të qetë, të organizuar dhe efektiv: vetëm 4 gola të pësuar në 8 ndeshje dhe një ecuri që e çoi në vendin e parë në grup, para Polonisë e Çekisë. Kualifikimi, vetëm i dyti në histori, ishte një sukses monumental.
Në ato muaj, Sylvinho fitoi respektin e dhomës së zhveshjes dhe publikun. “Disiplina” u bë fjalë kyçe. Lojtarët e vjetër ndjenë se kishin një udhëheqës me qartësi, ndërsa të rinjtë gjetën hapësirë dhe besim. Federata reagoi duke i rinovuar kontratën deri në dhjetor 2025, një sinjal se dëshironte stabilitet dhe projekt afatgjatë.
Europiani, nga ëndrra te realiteti
Por Europiani në Gjermani tregoi edhe anën tjetër të medaljes. Shqipëria e nisi me golin më të shpejtë të turneut kundër Italisë, por u mposht 2-1. Më pas barazimi dramatik 2-2 me Kroacinë dhe humbja ndaj Spanjës mbyllën një cikël që prodhoi krenari, por edhe zhgënjim sportiv.
Në aspektin taktik, ekipi shpesh mbeti në mes të dy ideve: presioni lart dhe mbrojtja e ulët. Kundër ekipeve që dominojnë posedimin, mungoi fleksibiliteti. Sylvinho mbajti strukturën e tij 4-3-3, por nuk arriti ta përshtatë plotësisht ndaj kundërshtarëve me cilësi teknike superiore. Kritikët vunë në pah mungesën e rotacioneve taktike, ndërsa mbështetësit theksuan faktin se Shqipëria kishte përballë tri kampione bote e Europe — dhe nuk u rrëzua kurrë me turp.
Taktika dhe njeriu pas saj
Sylvinho është një trajner që mendon si ish-lojtar. Ai kërkon respekt, por jo frikë. Në stërvitje, flet pak, por drejtëpërdrejt; në konferenca, shmang polemikat dhe i përmbahet analizës. Ai i dha Kombëtares një identitet modern: ndërtim nga pas, përparim në blloqe, mesfushë elastike me “numrin 6” si bosht.
Në anën tjetër, karakteri i tij i rezervuar shpesh perceptohet si mungesë reagimi emocional në ndeshje. Në momente tensioni, ndonjëherë Shqipëria ka nevojë për zjarr, jo vetëm për qetësi. Pikërisht këtu ndodh përplasja midis trajnerit racional dhe tifozit shqiptar emocional.
Tani kemi hyrë në 30 ditët që vlejnë një “mandat”
Në prag të dy ndeshjeve vendimtare, me Andorrën dhe Anglinë, Sylvinho përballet me 30 ditët më të rëndësishme të këtij cikli. Me Shqipërinë që lufton për të mbajtur vendin e dytë në grupin e kualifikimeve për Botërorin 2026, çdo rezultat ka peshë historike.
Plani është i qartë: fitore ndaj Andorrës për të siguruar pikët bazë, dhe një ndeshje e mençur ndaj Anglisë, ku barazimi do të vlente ar. Nëse mban vendin e dytë, Shqipëria shkon në play-off dhe Sylvinho do ketë justifikuar çdo ditë të punës së tij.
Nëse dështon, kritikat do të rikthehen, dhe pyetja do të bëhet e pashmangshme: a është ai trajneri që mund të na çojë një hap më tej, apo ishte njeriu i duhur për fazën e tranzicionit?
Bilanci, mes racionales dhe emocionales
Në shifrat e ftohta, Sylvinho ka një bilanc pozitiv: kualifikim historik në Euro, mbi 60% ndeshje pa humbje në fazën kualifikuese dhe një sistem loje të qëndrueshëm. Por në futbollin shqiptar, statistika nuk mjafton. Publiku kërkon shenjë përparimi, “fitoren e madhe” që do ta vendoste Shqipërinë përfundimisht mes ekipeve që konkurrojnë, jo vetëm që marrin pjesë. Kjo është sfida e tij tani: të ruajë qetësinë e stilit të tij, por të shtojë guximin, të rizgjojë energjinë që e solli në krye, dhe të udhëheqë këtë grup drejt një tjetër mrekullie.
Përfundimi
Nëse Shqipëria arrin play-off-in e Botërorit, Sylvinho do të hyjë përfundimisht në historinë e kombëtares si trajneri i dy kualifikimeve radhazi dhe si i pari që çon kombëtaren tonë për herë të parë në histori në finalet e një Botërori. Nëse jo, historia do ta kujtojë si njeriun që e solli stabilitetin, por që nuk arriti ta bëjë hapin e madh.
Në të dy rastet, emri i tij tashmë është i lidhur me një kapitull të rëndësishëm të futbollit shqiptar: Sylvinho i Shqipërisë – një trajner që i pa kuqezinjtë në majë, e provoi në Europë, dhe tani, tridhjetë ditë para një tjetër prove të madhe, është sërish në kufirin mes lavdisë dhe kritikës.
Top Channel
