Mbeti e plagosur nga të shtënat me armë pranë Shtëpisë së Bardhë, humb jetën anëtarja e Gradës Kombëtare në Uashington 28/11 07:58
Donald Trump mbërrin në Jerusalem të hënën për të “festuar” armëpushimin që ai vendosi midis Izraelit dhe Hamasit, pas dy vitesh lufte të përgjakshme që përfundoi pa fitues.
Ndërhyrja e tij nuk bën përjashtim në historinë amerikane, pasi që nga viti 1948 deri më sot, çdo president amerikan ka ndërhyrë për të frenuar ambiciet e Izraelit kur ato kërcënonin interesat strategjike të Uashingtonit.
“Vija e kuqe” amerikane ndaj Izraelit
Rregulli bazë mbetet i pandryshuar: Amerikanët nuk ndërhyjnë kur Izraeli sulmon palestinezët, por ndalojnë çdo veprim që mund të dëmtojë interesat e tyre rajonale ose globale. Sa herë që Uashingtoni beson se aleati i tij i vogël po tejkalon kufijtë e tij, ai kërkon ndërprerjen e operacioneve dhe Tel Avivi i bindet.
Historia përsëritet: Në vitin 1948, kryeministri i atëhershëm David Ben-Gurion u detyrua të tërhiqte ushtrinë e tij nga Sinai me urdhër të Shtëpisë së Bardhë. E njëjta gjë ndodhi në vitin 1956, kur Dwight Eisenhower, në një shfaqje të rrallë solidariteti me Moskën, imponoi një tërheqje tjetër. SHBA-të gjithmonë kanë mbajtur frenat, duke vendosur se kur dhe si përfundon çdo luftë izraelite.
Nga Sinai në Gaza, SHBA-të kanë epërsinë
Që nga lufta e vitit 1967 deri më sot, Uashingtoni ka zgjedhur se kur do të ndalet Izraeli dhe kur do të vazhdojë. Mbështetja amerikane vepron në këmbim të stabilitetit. Në periudhën e Luftës së Ftohtë, Shtetet e Bashkuara balancuan midis Izraelit dhe Arabisë Saudite, midis “naftës dhe hebrenjve”.
Në versionin modern, Trump ndjek me besnikëri traditën. Ai e mbështeti ushtarakisht Izraelin në konfliktet me Iranin, por e ndaloi Netanyahun kur ai u përpoq të përmbyste regjimin në Teheran. Ai bëri të njëjtën gjë tani, kur Izraeli, pas sulmit të Hamasit, nisi një fushatë shkatërruese në Gaza.
Sulmi ndaj Katarit dhe radha e Trump
Qëndrimi i Trump ndryshoi kur Netanyahu sulmoi Katarin, vendin që pret bazën më të madhe amerikane në Lindjen e Mesme dhe ka financuar, ndër të tjera, aeroplanin e tij presidencial. Ky veprim tejkaloi kufijtë që Uashingtoni i lejon Izraelit. Që nga ai moment, filloi numërimi mbrapsht për vendosjen e një armëpushimi.
Ashtu si Eisenhower në vitin 1956 injoroi ëndrrat e Ben-Gurion për një “Mbretëri të Tretë të Izraelit”, ashtu edhe Trump injoroi premtimet e Netanyahut për të “ndryshuar fytyrën e Lindjes së Mesme”.
Nga armëpushimi deri te fundi i ndihmës ushtarake
Pas deklaratave miqësore të së hënës dhe shtrëngimeve të duarve të planifikuara, ekziston një mesazh më i ashpër: Trump po përgatitet të rishikojë ndihmën ushtarake amerikane për Izraelin.
Në Uashington, çështja e ndihmës është bërë politikisht “toksike”. Demokratët dhe gjithnjë e më shumë republikanët besojnë se mbështetja për Izraelin po peshon në pozicionin ndërkombëtar të Amerikës. Netanyahu e di këtë dhe, siç doli, po përpiqet të paraqesë një imazh të vetëmjaftueshmërisë në mënyrë që të zvogëlojë gradualisht varësinë e vendit të tij nga SHBA-të.
Netanyahu ka nevojë për mbulesën politike të Trump përpara zgjedhjev, edhe nëse presidenti amerikan e poshtëroi atë duke i dhënë fund luftës para “eliminimit total” të Hamasit.
Megjithatë, beteja e vërtetë fillon tani, me përpjekjen e Izraelit për të ruajtur mbështetjen amerikane, në një Uashington që duket i lodhur nga angazhimi i tij i pakufizuar strategjik ndaj Lindjes së Mesme.
Top Channel
